Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Lidia Serwiniowska po rozpoznaniu w Wydziale IV w dniu 30 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku D. S. o wstrzymanie wykonania postanowienia Dowódcy Jednostki Wojskowej nr [...] we W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie uznania za nieuzasadnione zarzutów zobowiązanego wniesionych w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego dotyczącego należności pieniężnej z tytułu kosztów poniesionych na utrzymanie i naukę podlegających zwrotowi postanawia: oddalić wniosek.
Pismem z dnia 27 kwietnia 2015 r. D. S., dalej: skarżący, wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na postanowienie Dowódcy Jednostki Wojskowej nr [...] we W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie uznania za nieuzasadnione zarzutów zobowiązanego wniesionych w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego dotyczącego należności pieniężnej z tytułu kosztów poniesionych na utrzymanie i naukę podlegających zwrotowi.
W skardze został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm., dalej: p.p.s.a.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a., Sąd na wniosek strony może wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, będących przedmiotem zaskarżenia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Instytucja ta ma charakter wyjątku od zasady przewidującej, że ostateczna decyzja korzysta z domniemania zgodności z prawem i podlega wykonaniu.
Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażonym m.in. w postanowieniu NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/2004, podstawową przesłanką wstrzymania wykonania decyzji, stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a., jest wykazanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu.
W nawiązaniu do wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia należy podnieść, że w ocenie Sądu nie zasługuje on na uwzględnienie.
Przede wszystkim należy wskazać, że skarżący wniosku o wstrzymanie wykonania postanowienia w żaden sposób nie uzasadnił.
Tymczasem, w orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, iż do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, nie jest wystarczający sam wywód strony. Uzasadnienie wniosku powinno się bowiem odnosić do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy. Jego twierdzenia powinny być poparte dokumentami źródłowymi, zwłaszcza dotyczącymi jego sytuacji finansowej. Natomiast brak wyczerpującego uzasadnienia wniosku uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (por. post. NSA z 30 listopada 2004 r. GZ 120/04, post. NSA z dnia 18 maja 2004 r., FZ 65/04).
Podkreślić należy, iż w judykaturze utrwalony jest już pogląd, iż podmiot występujący o ochronę tymczasową nie może oczekiwać od sądu, aby ten wyręczając go, niejako z urzędu, poszukiwał usprawiedliwienia dla złożonego wniosku. Brak należytego uzasadnienia żądania o wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia wyklucza dokonywanie jego merytorycznej oceny (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 25 kwietnia 2012 r., II FSK 498/12; z dnia 10 maja 2011 r., II FZ 106/11; z dnia 9 września 2011 r., II FSK 1501/11; z dnia 28 września 2011 r., I FZ 219/11; z dnia 26 listopada 2007 r., II FZ 338/07, publ. w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
Mając na uwadze wskazane okoliczności, na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowił jak w sentencji postanowienia.