Ewa Orłowska referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Z. Z. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Z. Z. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] r. [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o żądnej treści postanawia: umorzyć postępowanie z wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych.
Prawomocnym postanowieniem referendarza sądowego z dnia 3 grudnia 2015 r. skarżącemu zostało przyznane prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego z urzędu i umorzone zostało postępowanie wszczęte wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych, z uwagi na to, że skarżący jest zwolniony z obowiązku ich ponoszenia z mocy ustawy.
W celu realizacji tego postanowienia Okręgowa Izba Radców Prawnych we Wrocławiu dnia 15 grudnia 2015 r. wyznaczyła pełnomocnika z urzędu racę prawnego K. K..
Wyrok Sądu z dnia 4 listopada 2015 r. został doręczony pełnomocnikowi z urzędu w dniu 22 stycznia 2016 r.
Dnia 8 lutego 2016 r. skarżący nadał, w urzędzie pocztowym, wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych, co wynika z rubryki nr 4.1. tego formularza, w której skarżący zaznaczył jedynie, że wnosi o zwolnienie od kosztów sądowych.
Rozpoznaniu w niniejszej sprawie podlega, powyższy ponowny, wniosek skarżącego o zwolnienie od kosztów sądowych.
Przepis art. 249a § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) stanowi, że jeżeli strona cofnie wniosek lub rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się.
W myśl art. 258 § 2 pkt 7 tej ustawy do czynności w zakresie przyznania prawa pomocy, które wykonuje referendarz sądowy należy wydawanie na posiedzeniu niejawnym postanowień o przyznaniu, cofnięciu, odmowie przyznania prawa pomocy albo umorzeniu postępowania w sprawie przyznania prawa pomocy;
Prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania (art. 243 § 1 ustawy).
Z treści przepisu art. 239 § 1 pkt 1 lit "b" cytowanej ustawy wynika zaś, że nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych strona skarżąca działanie lub bezczynność organu albo przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących statusu bezrobotnego, zasiłków oraz innych należności i uprawnień przysługujących osobie bezrobotnej.
Strona skarżąca jest zatem, na podstawie powołanego wyżej art. 239 § 1 pkt 1 lit "b" ustawy zwolniona z obowiązku ponoszenia wszelkich kosztów sądowych.
Z tych względów należało umorzyć jako zbędne postępowanie sądowe wszczęte wnioskiem strony skarżącej o zwolnienie od kosztów sądowych.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 249a w związku z art. 239 § 1 pkt 1 lit "b" i art. 258 § 2 pkt 7 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w sentencji.