Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D. w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie ustalenia szczegółowych zasad ponoszenia odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy K. G. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D. z dnia [...] października 2019 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie ustalenia szczegółowych zasad ponoszenia odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia - schronisku dla osób bezdomnych oraz schronisku dla osób bezdomnych z usługami opiekuńczymi postanawia: I. odrzucić skargę. II. zwrócić stronie skarżącej kwotę 200 (słownie: dwieście) złotych uiszczoną nienależnie tytułem wpisu od skargi.

Uzasadnienie

Gmina K. G. (dalej: strona skarżąca) wniosła w dniu 5 listopada 2019 r. (data nadania w placówce pocztowej) skargę na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D. we W. z dnia [...] października 2019 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie ustalenia szczegółowych zasad ponoszenia odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia - schronisku dla osób bezdomnych oraz schronisku dla osób bezdomnych z usługami opiekuńczymi.

W aktach sprawy znajduje się, skierowane do strony skarżącej drogą elektroniczną, pismo Wojewody D. z dnia [...] października 2019 r. stwierdzające, że w załączeniu przesyła rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D. z dnia [...] października 2019 r. (dotyczące uchwały nr [...]), jak również urzędowe poświadczenie przedłożenia, z którego wynika, że doręczenia korespondencji (pisma przewodniego oraz przedmiotowego rozstrzygnięcia nadzorczego) dokonano w dniu 3 października 2019 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 53 § 1 w związku z art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, dalej p.p.s.a.), skargę wnosi się do sądu administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a. Zgodnie zaś z art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia.

W rozpatrywanej sprawie zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D. zostało doręczone stronie skarżącej w dniu 3 października 2019 r. (czwartek), co jednoznacznie wynika z urzędowego poświadczenia przedłożenia załączonego do akt sprawy, natomiast skarga na przedmiotowe rozstrzygnięcie nadzorcze została nadana w placówce pocztowej w dniu 5 listopada 2019 r. (wtorek), a zatem jeden dzień po upływie ustawowego terminu.

Mając powyższe na uwadze, należało odrzucić skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a., o czym orzeczono w punkcie I sentencji postanowienia.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 506 ze zm., dalej u.s.g.) rozstrzygnięcia organu nadzorczego dotyczące gminy, w tym rozstrzygnięcia, o których mowa w art. 96 ust. 2 i art. 97 ust. 1, a także stanowisko zajęte w trybie art. 89, podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego z powodu niezgodności z prawem w terminie 30 dni od dnia ich doręczenia. Stosownie zaś do art. 100 u.s.g. postępowanie sądowe, o którym mowa w ww. artykule, wolne jest od opłat sądowych. Opłatami tymi są - w myśl art. 212 § 1 p.p.s.a. - wpis i opłata kancelaryjna. Natomiast zgodnie z art. 225 p.p.s.a., opłatę prawomocnie uchyloną w całości lub części postanowieniem sądu oraz różnicę między kosztami pobranymi a kosztami należnymi, a także pozostałość zaliczki wpłaconej na pokrycie wydatków zwraca się stronie z urzędu na jej koszt.

W konsekwencji, stwierdzić należy, że w toku prowadzonego postępowania sądowego w przedmiocie kontroli wydanego rozstrzygnięcia nadzorczego strona skarżąca nie miała obowiązku uiszczenia wpisu od skargi, a zatem uiszczony przez nią wpis w wysokości 200 złotych jest nienależny.

W tym stanie rzeczy, Sąd na podstawie art. 225 p.p.s.a., orzekł jak w punkcie II sentencji postanowienia.

Strona 1/1