Ewa Orłowska referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku M. B. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M. B. na decyzję Burmistrza Miasta i Gminy [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przyznania zasiłku stałego postanawia: umorzyć postępowanie z wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych.
Skarżący pismem z dnia 2 listopada 2015 r., złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Do pisma tego dołączył wniosek o przyznanie prawa pomocy złożony na urzędowym formularzu obowiązujący w postępowaniu w sprawach cywilnych.
Zarządzeniem referendarza sądowego z dnia 28 stycznia 2016 r. pozostawiono bez rozpoznania wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata z uwagi na to, że skarżący nie uzupełnił braku formalnego tego wniosku poprzez złożenie go na właściwym urzędowym formularzu PPF.
Rozpoznaniu w niniejszej sprawie podlega więc wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
Przepis art. 249a § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) stanowi, że jeżeli strona cofnie wniosek lub rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się.
W myśl art. 258 § 2 pkt 7 tej ustawy do czynności w zakresie przyznania prawa pomocy, które wykonuje referendarz sądowy należy wydawanie na posiedzeniu niejawnym postanowień o przyznaniu, cofnięciu, odmowie przyznania prawa pomocy albo umorzeniu postępowania w sprawie przyznania prawa pomocy;
Prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania (art. 243 § 1 ustawy).
Z treści przepisu art. 239 § 1 pkt 1 lit "a" cytowanej ustawy wynika zaś, że nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych strona skarżąca działanie lub bezczynność organu albo przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej.
Strona skarżąca jest zatem, na podstawie powołanego wyżej art. 239 § 1 pkt 1 lit "a" ustawy zwolniona z obowiązku ponoszenia wszelkich kosztów sądowych.
Z tych względów należało umorzyć jako zbędne postępowanie sądowe wszczęte wnioskiem strony skarżącej o zwolnienie od kosztów sądowych.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 249a w związku z art. 239 § 1 pkt 1 lit "a" i art. 258 § 2 pkt 7 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w sentencji.