Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Lidia Serwiniowska po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. K. na niewykonanie przez Burmistrza Miasta i Gminy R. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 grudnia 2017 r., sygn. akt IV SA/Wr 478/17 postanawia: odrzucić skargę.
W dniu 13 listopada 2018 r. M. K. (zwany dalej stroną lub skarżącym) wystąpił drogą elektroniczną o zdyscyplinowanie Burmistrza Miasta i Gminy R. (Ośrodka Pomocy Społecznej w R. z siedzibą w Ś. Ś.) w związku z niezałatwieniem jego sprawy zgodnie z wytycznymi wynikającymi z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 grudnia 2017 r., sygn. akt IV SA/Wr 478/17.
Wskazanym orzeczeniem tutejszy Sąd uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] czerwca 2017 r., nr [...] i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji w przedmiocie odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej oraz zasądził na rzecz skarżącego kwotę 497 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zarządzeniem przewodniczącego Wydziału IV z dnia 21 grudnia 2018 r. strona została wezwana do usunięcia braków formalnych skargi poprzez jej podpisanie w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.
Oryginalnie podpisany egzemplarz skargi został przez stronę nadany drogą pocztową w dniu 14 stycznia 2019 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej p.p.s.a.), w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie żądając wymierzenia temu organowi grzywny.
Wniesiona przez stronę skarga okazała się niedopuszczalna, albowiem przedmiotem wyroku tutejszego Sądu z dnia 12 grudnia 2017 r. nie była bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ pierwszej instancji, lecz skarga na decyzję wydaną w toku kontroli instancyjnej przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. Strona zatem kwestionując niepodejmowanie przez organ pomocy społecznej działań zmierzających do wykonania przedmiotowego wyroku zgodnie z jego treścią, winna wpierw przesądzić w odrębnym postępowaniu kwestię jego bezczynności, a następnie dopiero - wobec dalszego braku reakcji - wszcząć kolejną sprawę o niewykonanie orzeczenia sądowego.
Odnośnie zaś ewentualnego niewykonania wskazanego wyroku w zakresie kosztów postępowania należy podkreślić, że sytuacja ta nie jest objęta dyspozycją art. 154 § 1 p.p.s.a. W razie pozostawania przez organ w zwłoce ze zwrotem zasądzonych kosztów sądowych strona może podjąć stosowne środki prawne w trybie postępowania cywilnego. Prawomocne orzeczenie sądu administracyjnego stanowi bowiem tytuł egzekucyjny, któremu klauzulę wykonalności może nadać właściwy sąd powszechny. Uzyskany w ten sposób tytuł wykonawczy będzie mógł stanowić podstawę przymusowego dochodzenia należności za pośrednictwem uprawnionych organów egzekucyjnych.
Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności, skargę - jako niedopuszczalną - należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
Na marginesie należy również zauważyć, że przedmiotowa skarga została wniesiona z brakiem formalnym (brak oryginalnego podpisu), którego strona w terminie nie zdołała usunąć. Wystosowane w tym celu wezwanie skarżący odebrał bowiem w dniu 4 stycznia 2019 r. Podpisaną skargę nadał zaś dopiero w dniu 14 stycznia 2019 r., a więc już po upływie wyznaczonego siedmiodniowego terminu. W związku z tym także i z tej przyczyny wniesiona skarga nie mogłaby osiągnąć zamierzonego przez stronę rezultatu.