Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Ożóg Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Masternak- Kubiak (spr.) Sędzia WSA Wanda Wiatkowska- Ilków Protokolant Aleksandra Siwińska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 12 marca 2009 r. sprawy ze skargi Z. Ś. na decyzję Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zdolności do zawodowej służby wojskowej i inwalidztwa postanawia odrzucić skargę.
Przedmiotem skargi wniesionej przez Z. Ś. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu jest orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej we W. z dnia [...] r. Nr [...] wydane na podstawie art. 127 § 1 i art. 138 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z § 5 pkt 1, § 30 ust. 1 i 2, § 31 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 stycznia 2006 r. w sprawie orzekania o inwalidztwie żołnierzy zawodowych, żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej oraz emerytów i rencistów wojskowych, a także właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz.U. Nr 12, poz. 75), utrzymujące w mocy orzeczenie Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Ł. z dnia [...] r. Nr [...] w sprawie zdolności do zawodowej służby wojskowej i inwalidztwa. Przedmiotowa decyzja obejmuje stwierdzenie zdolności skarżącego do zawodowej służby wojskowej, trwałą i całkowitą niezdolność do czynnej służby wojskowej w czasie pokoju, w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, oraz niezaliczenie do żadnej grupy inwalidztwa z ogólnego stanu zdrowia. Jednocześnie orzeczono o braku związku schorzeń z zawodową służbą wojskową.
W skardze na decyzję ostateczną skarżący domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji i decyzji jej poprzedzającej oraz uznania, że schorzenia wymienione w pkt 1 orzeczenia (przebyty zabieg operacyjny dyskopatii L4-L5 i L5-S1 z przewlekłym zespołem bólowym lędźwiowo-krzyżowym - § 34 pkt 5 - w zast., § 62 p. 1 - w zast.) powstało w związku ze służbą wojskową.
W odpowiedzi na skargę strona przeciwna wniosła o jej oddalenie, podnosząc, że przedmiotowe orzeczenie w zakresie związku schorzeń ze służbą wojskową nie należy do kognicji sądu administracyjnego.
W piśmie z dnia 3 września 2008 r., skarżący sprecyzował zakres skargi wskazując, że wbrew twierdzeniom organu zawartym w odpowiedzi na skargę, jego "podstawowy zarzut nie sprowadza się do żądania ustalenia przez Sąd związku schorzeń ze służbą wojskową, ale stwierdzenia naruszenia prawa przez zaskarżoną decyzję, poprzez ustalenie braku związku schorzeń skarżącego ze służbą wojskową w oparciu o orzeczenie Wojskowej Komisji Lekarskiej Instytucji Centralnej MON z dnia [...] r. nr [...] (pkt. 9), gdy w rzeczywistości zgodnie z dosłowną treścią tego orzeczenia, związek taki, to jest schorzeń skarżącego ze służbą wojskową istnieje."
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Badanie merytorycznej zasadności skargi zawsze poprzedza sprawdzenie jej wymagań formalnych, w tym dopuszczalności wniesienia skargi (art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Stosownie do art. 2 wskazanej wyżej ustawy sądy administracyjne powołane są do rozpoznawania spraw sądowo-administracyjnych. Ustawa w art. 3 § 2 przewiduje, że sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty i czynności wskazane w art. 3 § 2 pkt 1 - 7 i w § 3, a także na bezczynność organów administracji publicznej w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 - 4 omawianej ustawy. Z powołanych wyżej przepisów wynika, że sądy administracyjne nie są powołane do rozpoznawania spraw innych niż sądowo-administracyjne, w szczególności do rozpoznawania spraw, których rozpoznanie należy do właściwości sądów powszechnych.