Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński po rozpoznaniu w dniu 29 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. P. na pismo Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego we W. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie ustalenia podstawy wymiaru emerytury wojskowej postanawia odrzucić skargę.
A. P. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na pismo Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego we W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie ustalenia podstawy wymiaru emerytury wojskowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz.1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości między innymi przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2 tej ustawy). Z powołanych wyżej przepisów wynika, że sądy administracyjne nie są powołane do rozpoznawania spraw innych niż sądowoadministracyjne, w szczególności do rozpoznawania spraw, których rozpoznanie należy do właściwości sądów powszechnych. Zakres przedmiotowy kontroli administracji publicznej wyznaczają przepisy art. 3-5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., wśród których w art. 3 § 2 pkt 1 p.p.s.a. zostały wymienione skargi na decyzje administracyjne. Nadto zgodnie z treścią art. 184 Konstytucji RP kontrolę sądową działalności administracji publicznej sprawuje Naczelny Sąd Administracyjny i inne sądy administracyjne oraz - w ograniczonym zakresie na ściśle określonych zasadach - sądy powszechne. W systemie bezpośredniej kontroli administracji publicznej wykonywanej przez sądy powszechne znaczenie ma rozpatrywanie spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych przez sądy pracy i ubezpieczeń społecznych.
W rozpatrywanej sprawie skarżący złożył skargę na pismo Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego we W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie ustalenia podstawy wymiaru emerytury wojskowej.
Zważyć należy, że bezwzględnie wiążące przepisy prawa administracyjnego, tj. art. 181 k.p.a. wyraźnie stanowią, że organy odwoławcze właściwe w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych określają przepisy odrębne, w tym przypadku przepisy ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r., nr 8 poz. 66). W myśl art. 31 ust. 1 tej ustawy, prawo do zaopatrzenia emerytalnego i wysokość świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia ustala w formie decyzji wojskowy organ emerytalny. Zgodnie z ust. 4 tego przepisu od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje również odwołanie do właściwego sądu w terminie i na zasadach określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego. Z kolei art. 461 § 2 k.p.c. wskazuje, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych właściwy do rozpoznania sprawy jest sąd powszechny, w którego okręgu ma miejsce zamieszkania strona odwołująca się od decyzji wydanej przez organ rentowy. Skoro zatem powołane przepisy ustaw wyraźnie stanowią o właściwości sądów powszechnych - sądów pracy i ubezpieczeń społecznych w sprawach z zakresu świadczeń z ubezpieczeń społecznych, w tym także w sprawach dotyczących prawa żołnierzy zawodowych do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia, to nie ma podstaw do uznania, że sprawa będąca przedmiotem zaskarżenia należy do kognicji sądów administracyjnych.
W tej sytuacji wniesiona w sprawie skarga, jako dotycząca sprawy nie należącej do właściwości sądu administracyjnego, jest niedopuszczalna. Podlegała zatem odrzuceniu, co orzeczono na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.