Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński po rozpoznaniu w dniu 15 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Prezydenta W. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D. z dnia [...] 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia Prezydenta W. z dnia [...] 2013 r. nr [...] w sprawie odwołania ze stanowiska Dyrektora Zespołu Szkół Nr [...] postanawia: umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne.
Pismem z dnia 29 sierpnia 2013 r. Prezydent W. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D. z dnia [...] 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia Prezydenta W. z dnia [...] 2013 r. nr [...] w sprawie odwołania ze stanowiska Dyrektora Zespołu Szkół Nr [...].
W dniu [...] 2013 r., rozstrzygnięciem nadzorczym nr [...], Wojewoda D. uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze.
Skarżący pismem z dnia 7 października 2013 r. cofnął skargę. Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oświadczenie skarżącego w przedmiocie cofnięcia skargi, w świetle zgromadzonych akt badanej sprawy, nie nasuwa - z tego punktu widzenia - żadnych wątpliwości ani zastrzeżeń. W związku z czym uznać należało, że cofnięcie skargi jest dopuszczalne.
W myśl art. 161 § 1 pkt 1 cytowanej na wstępie ustawy sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę. W konsekwencji, na podstawie wyżej wskazanego przepisu ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postępowanie wszczęte wniesieniem skargi, podlegało umorzeniu, o czym orzeczono w sentencji postanowienia.