Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale IV wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi K. B. na postanowienie D. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie uznania za nieuzasadnione zarzutów zobowiązanego w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Uzasadnienie:
Oznaczonym w sentencji postanowieniem z dnia [...] D. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. (dalej organ) po rozpatrzeniu zażalenia K. B. (dalej skarżąca, zobowiązana) utrzymał w mocy postanowienie Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w K. znak [...] z dnia [...] o uznaniu za nieuzasadnione zarzutów zobowiązanej w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej. W skardze na powyższe postanowienie skarżąca zawarła wniosek o wstrzymanie przez Sąd jego wykonania z powodu niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadniając powyższy wniosek wskazała, że na podstawie tytułów wykonawczych zostało wydane 6 postanowień o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia na łączną kwotę 3300 zł, co stanowi bardzo wysokie obciążenie dla budżetu rodziny. Skarżąca nie jest w stanie zapłacić tej kwoty Dodała, także że w razie podjęcia próby egzekucji tej kwoty przez organ, będzie zmuszona wykonać szczepienia ochronne wskazane w tytule wykonawczym. Zabieg ten niesie natomiast nieodwracalne skutki, których w żaden sposób nie można cofnąć ani zrekompensować.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Regułą obowiązującą w postępowaniu sądowoadministracyjnym, wynikającą z treści art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej p.p.s.a.) jest to, że wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania aktu. Zgodnie natomiast z art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części danego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Przystępując do oceny wniosku, w pierwszej kolejności należy mieć na uwadze, że nie każdy akt lub czynność może podlegać wstrzymaniu wykonania. Wniosek o wstrzymanie wykonania może bowiem dotyczyć jedynie takich aktów lub czynności, które nadają się do wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy przy tym rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie przymusu państwowego (egzekucji) do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie (zob. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2006, s. 186, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2006 r., sygn. akt II FZ 882/05, niepubl.). Nie każdy akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie, nie każdy wymaga wykonania. Wykonaniu podlegać mogą jedynie akty administracyjne, z którymi wiąże się dla strony obowiązek określonego działania, zaniechania lub nakaz znoszenia zachowania innych podmiotów. Wstrzymanie wykonania dotyczy zatem sytuacji, gdy zaskarżony akt wywołuje skutki materialnoprawne. Akt podlega wykonaniu, jeżeli dokonuje zmian w zakresie praw lub obowiązków strony (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lutego 2008 r., sygn. akt I FSK 431/07, Lex nr 471074). Zaskarżonym w niniejszej sprawie postanowieniem utrzymano w mocy postanowienie uznające zarzuty skarżącej za niezasadne. Jest to rodzaj aktu prawnego nie noszącego znamion wykonalności. Postanowienie to nie obliguje strony skarżącej do jakiegokolwiek działania, nie może być również wykonane w trybie przymusowym poprzez wdrożenie administracyjnego postępowania egzekucyjnego, co więcej samo zostało wydane w toku takiego postępowania. Zaskarżone postanowienie zawiera negatywną ocenę zarzutów zgłoszonych w prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym, nie nakłada zaś na zobowiązaną żadnych nowych obowiązków, czyli nie wywołuje bezpośrednich skutków w sferze jej praw, czy obowiązków (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 14 października 2014 r. sygn. akt II OZ 1072/14, z dnia 24 kwietnia 2014 r. sygn. akt II FZ 470/14, z dnia 10 grudnia 2013 r. sygn. akt II FZ 1358/13, postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 13 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Gl 315/13, postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 17 września 2010 r. sygn. akt I SA/Lu 635/10, wszystkie opubl. http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Wobec powyższego wniosek skarżącej nie mógł zostać uwzględniony, bowiem dotyczy postanowienia, które nie podlega wykonaniu.
Jedynie na marginesie należy wskazać, że argumentacja przedmiotowego wniosku o wstrzymanie wykonania sprowadzająca się, oprócz powtórzenia fragmentu treści przepisu art. 61 § 3 p.p.s.a., do wykazania bezpośrednich następstw wykonania wydanych w ramach prowadzonego wobec skarżącej i jej męża postępowania egzekucyjnego, sześciu postanowień o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia, nie będących przedmiotem tego wniosku, także ze względów wskazanych wyżej jest pozbawiona w tej sprawie jakiejkolwiek doniosłości prawnej. Zbędnym było zatem odnoszenie się do tej części wniosku jako kwestii w tej sprawie bezprzedmiotowej.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.