W rozpoznawanej sprawie skarżąca upatruje naruszenia swojego interesu prawnego przez przyznanie zaskarżoną uchwałą prawa do świadczenia tylko rodzicom tych dzieci, które brały udział na przełomie lutego i marca 2019 r. w postępowaniu rekrutacyjnym do publicznego przedszkola lub oddziału przedszkolnego. Według skarżącej stanowi to naruszenie zasady demokratycznego państwa prawa i sprawiedliwości społecznej (art. 2 Konstytucji RP) oraz zasady równości (art. 31 ust. 1 Konstytucji RP).
Jednakże analiza argumentacji przedstawionej przez skarżącą nie świadczy o tym, że posiada ona legitymację do wniesienia skargi. Skarżąca nie wskazała bowiem żadnych konkretnych przesłanek, które potwierdzałyby, że zaskarżona uchwała naruszyła jej interes prawny lub uprawnienie. Skarżąca odwołuje się jedynie do ogólnych zasad konstytucyjnych i wywodzi, że zaskarżona uchwała jest niezgodna z tymi zasadami. Skarżąca nie powołuje się natomiast na żaden powszechnie obowiązujący przepis prawa materialnego, przyznający jej konkretne uprawnienie, które zaskarżona uchwała odbierałaby lub ograniczała. W szczególności skarżąca nie powołuje się na naruszenie przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych, upoważniającej radę gminy do ustanawiania świadczeń na rzecz rodziny, z uwzględnieniem lokalnych potrzeb w zakresie lokalnych potrzeb w zakresie świadczeń na rzecz rodziny.
W niniejszej sprawie naruszony został interes faktyczny strony wskutek ustanowienia kryterium, pozbawiającego skarżącą prawa do otrzymania świadczenia.
W tych okolicznościach skarżąca nie mogła skutecznie wnieść skargi do sądu administracyjnego w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Z powodu braku legitymacji skargowej w niniejszej sprawie, Sąd nie badał kwestii legalności zaskarżonej uchwały. Dopiero naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia wnoszącego skargę na uchwałę rady gminy, otwiera drogę do merytorycznego rozpoznania skargi (zob. wyrok NSA z dnia 26 lutego 2008 r. sygn. II OSK 1765/07).
W myśl art. 58 § 1 pkt 5a p.p.s.a. Sąd odrzuca skargę, jeżeli interes prawny lub uprawnienie wnoszącego skargę na uchwałę lub akt, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, nie zostały naruszone stosownie do wymagań przepisu szczególnego.
Z tych też względów skargę należało odrzucić. O zwrocie wpisu skarżącej orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.