Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik, , , po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2013 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L.Ś. na bezczynność Prezydenta Miasta R. w przedmiocie umorzenia należności czynszowych w kwestii wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika z urzędu postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy
Pismem z dnia 12 października 2012 r. L.Ś. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na bezczynność Prezydenta Miasta R. w przedmiocie umorzenia należności czynszowych. W skardze zaznaczyła, że pismami z dnia 27 kwietnia 2011 r., 29 marca 2012 r. oraz 8 maja 2012 r. występowała do organu administracji z żądaniem wydania decyzji w przedmiocie umorzenia należności czynszowych, od której mogłaby się skutecznie odwołać. W uzasadnieniu skargi opisała szczegółowo postępowanie związane z jej wnioskiem o umorzenie zaległości czynszowych oraz wniosła o uznanie, że organ pozostaje w bezczynności i zobowiązanie go do dokonania czynności w przedmiocie wydania zaległej decyzji.
W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta R. wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie oddalenie wskazując, że skarga dotyczy bezczynności organu związanej z umorzeniem zaległości czynszowych za lokal mieszkalny, a zatem należności cywilnoprawnych, wynikających z umowy najmu zawartej pomiędzy wynajmującym (gminą R.) a najemcą. Organ uznał, że brak jest podstaw do przyjmowania, że sprawa objęta skargą rozstrzygana jest w drodze decyzji administracyjnej, a ponadto ewentualne rozstrzygnięcie nie jest aktem lub czynnością określoną w regulacji art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a zatem nie należy do spraw poddanych kognicji sądów administracyjnych.
W dniu 28 grudnia 2012 r. skarżąca złożyła urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy domagając się zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia pełnomocnika z urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 244 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a.", prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Stosownie natomiast do regulacji art. 245 § 1 cytowanej ustawy prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym, przy czym zgodnie z art. 243 P.p.s.a. może być ono przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w jego toku.
Jednocześnie z treści art. 247 P.p.s.a. wynika, że prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Z oczywistą bezzasadnością skargi mamy do czynienia przede wszystkim wówczas, gdy obowiązujące przepisy prawa jednoznacznie wykluczają możliwość uwzględnienia żądania skarżącego. Chodzi więc o taką sytuację w której zarówno stan faktyczny jak i prawny konkretnej sprawy nie budzi wątpliwości, co do braku szans na wydanie pozytywnego dla skarżącego rozstrzygnięcia bądź zachodzą przesłanki odrzucenia skargi (por. J. P. Tarno "Postępowanie przed sądami administracyjnymi. Komentarz" Warszawa 2008, s. 591).
Zgodnie z regulacją art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, która sprawowana jest pod względem zgodności z prawem. Zakres kognicji sądu został unormowany w art. 3 § 2 i 3, art. 4 P.p.s.a. W myśl art. 3 § 2 powołanej ustawy sądy administracyjne orzekają w sprawach skarg na: