Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.F. na bezczynność Burmistrza Miasta C. w przedmiocie wydania decyzji administracyjnej dotyczącej zasiłku celowego z przeznaczeniem na zakup bielizny osobistej w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego postanawia: 1. ustanowić dla skarżącego radcę prawnego z urzędu;
W treści skargi z dnia 23 kwietnia 2017 r. M.F. wniósł o ustanowienie radcy prawnego z urzędu powołując się na trudną sytuację materialną.
Z uwagi na fakt, iż powyższe żądanie nie zostało wyrażone w wymaganej przepisami formie, pismem z dnia 23 maja 2017 r. wezwano skarżącego do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy, według obowiązującego wzoru - na urzędowym formularzu "PPF".
Następnie, pismem datowanym na 21 czerwca 2017 r. Burmistrz Miasta C. poinformował Sąd o zmianie miejsca pobytu M.F., który przebywa aktualnie w Szpitalu na terenie B.
Wobec powyższego, uwzględniwszy przy tym fakt, iż wnioskodawca nie zapoznał się z pouczeniem o obowiązku informowania Sądu o każdej zmianie miejsca zamieszkania oraz adresu do doręczeń, pismem z dnia 3 lipca 2017 r., wystosowanym na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału z dnia 29 czerwca 2017 r., ponownie wezwano go o złożenie wspomnianego formularza "PPF".
Skarżący udzielił odpowiedzi na to wezwanie nasyłając wymagany formularz, w treści którego sprecyzował, iż żąda nie tylko ustanowienia radcy prawnego lecz nadto także zwolnienia od kosztów sądowych. Równocześnie oświadczył, że jest osobą schorowaną, niepełnosprawną, gospodaruje samotnie, nie posiada żadnych zasobów pieniężnych, przedmiotów wartościowych ani nieruchomości (zajmuje lokal mieszkalny na zasadzie dożywocia), zaś źródłem utrzymania jest dla niego zasiłek stały z pomocy społecznej, w kwocie 604 zł. Nadto dodał, iż przeznacza na leki 120 zł oraz uiszcza opłatę za energię elektryczną, w kwocie 89 zł.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje.
Stosownie do treści art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a., stronie na jej wniosek może być przyznane prawo pomocy. Zgodnie zaś z art. 245 § 1 tej ustawy, prawo pomocy może zostać udzielone w zakresie częściowym lub całkowitym.
W pierwszej kolejności należy odnotować, iż przedmiot skargi w niniejszej sprawie dotyczy zasiłku celowego z pomocy społecznej. Stwierdzić więc przyjdzie, że skarżący jest w tej sprawie zwolniony od kosztów sądowych z mocy samego prawa, na podstawie art. 239 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a., a co za tym idzie, jego wniosek o zwolnienie z obowiązku uiszczenia tych kosztów jest od samego początku bezprzedmiotowy i jako taki nie podlega rozpoznaniu.
Odnosząc się natomiast do wniosku M.F. o ustanowienie pełnomocnika z urzędu trzeba podnieść, iż w myśl zasady sformułowanej w art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie częściowym (czyli po myśli art. 245 § 3 tej ustawy, mogącym obejmować między innymi ustanowienie adwokata lub radcy prawnego) następuje wtedy, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie uiścić pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Dokonana w tym kontekście analiza stanu majątkowego i sytuacji życiowej skarżącego doprowadziła do konkluzji, że okoliczności sprawy uzasadniają uwzględnienie zgłoszonego żądania.
Z oświadczeń wyżej wymienionego wynika, że nie posiada on żadnych zasobów finansowych ani łatwego do spieniężenia majątku. Jest przy tym osobą schorowaną, niepełnosprawną w stopniu [...], zaś jedynym źródłem utrzymania są dlań świadczenia z pomocy społecznej, to jest zasiłek stały oraz zasiłki celowe. Okoliczności te potwierdzają dokumenty dołączone do akt administracyjnych innej sprawy zarejestrowanej w tutejszym Sądzie pod sygn. akt IV SA/Gl 536/17 (vide: decyzje o przyznaniu wspomnianych świadczeń oraz aktualizacja rodzinnego wywiadu środowiskowego).
Uwzględniwszy zaprezentowany wyżej stan rzeczy, jak również zważywszy, iż brak jest okoliczności, które mogłyby wskazywać, aby sytuacja materialna i życiowa wnioskodawcy miała ulec w międzyczasie poprawie uznano, że nie jest on w stanie wygenerować środków umożliwiających opłacenie profesjonalnego pełnomocnika z wyboru, bez uszczerbku w swoich koniecznych potrzebach.
Dlatego postanowiono jak w sentencji działając na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a. w związku z art. 246 § 1 pkt 2 tej ustawy.