Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz - Furmanik po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.K. na bezczynność Wojewody Ś. w przedmiocie zgłoszonych zastrzeżeń do działalności [...] Kuratora Oświaty postanawia: o d r z u c i ć s k a r g ę
M.K. w dniu [...] skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na bezczynność Wojewody Ś.
W skardze tej skarżący określił, iż bezczynność Wojewody dotyczy celowego pominięcia treści pisma [...] Kuratora Oświaty ( dokumenty o numerze [...]), oraz celowej, błędnej interpretacji art. 22 ust. 4 Karty Nauczyciela, co wiąże się z brakiem zajęcia stanowiska w sprawie przez [...] Kuratora Oświaty i Prezydenta Miasta K., a w konsekwencji braku działania Wojewody Ś. koniecznego ze względu na nieprawidłowe funkcjonowanie wskazanych organów administracji, do czego Wojewoda, jako reprezentant polityki Państwa jest szczególnie powołany.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda Ś. wniósł o jej oddalenie podnosząc, iż wszystkie kierowane do niego skargi załatwiane były w trybie Działu VIII k.p.a. - Skargi i wnioski, którego przepisy nie przewidują dwuinstancyjności postępowania, lecz umożliwiają stronie wniesienie ponownej skargi. Skargi M.K. nie pozostawały bez rozpoznania, a o sposobie ich załatwienia skarżący każdorazowo był zawiadomiony zgodnie z wymogami procedury. Wojewoda wskazał nadto, iż sprawa M.K. była przedmiotem korespondencji prowadzonej z Ministerstwem Spraw Wewnętrznych i Administracji, do którego skarżący skierował skargi zawierające zarzuty braku odpowiedzi na kierowane pisma.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje :
Właściwość sądów administracyjnych wyznacza przepis art. 184 Konstytucji RP, który stanowi, że sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej w zakresie określonym w ustawie. Ze wskazanego przepisu wynika, że to ustawa określa zakres kontroli działalności administracji publicznej sprawowanej przez sądy administracyjne.
Ustawą taką jest obowiązująca od dnia 1 stycznia 2004 r. ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 zwanej dalej p.p.s.a. oraz ustawa z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych ( Dz. U. Nr 153 poz. 1269 ).
Zakres kontroli działalności administracji publicznej został określony w tym ostatnim z wymienionych wyżej aktów prawnych, poprzez stwierdzenie, że sąd administracyjny w zakresie swojej właściwości sprawuje kontrolę pod względem zgodności z prawem, chyba że ustawa stanowi inaczej ( art. 1 § 2 ). W ustawie natomiast oznaczonej p.p.s.a., wyżej wskazane zostało, że właściwość sądu administracyjnego obejmuje rozpatrywanie skarg na określone prawne formy działania administracji publicznej oraz inne sprawy z zakresu działalności administracji publicznej, jeżeli ustawa tak stanowi
( art. 3 § 2 i § 3 ), oraz w innych sprawach, jeżeli ustawa szczególna tak stanowi, a w art. 5 p.p.s.a. wskazane zostały sprawy, w których wyraźnie wyłączona jest właściwość sądu administracyjnego.
W ramach prawnych form działania administracji, po myśli wskazanego art. 3 § 2 p.p.s.a. ustawodawca wskazał decyzje administracyjne, postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo postanowienie kończące postępowanie, a także postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty, postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie oraz inne niż określone wcześniej akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej, oraz akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej, akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego, oraz bezczynność organów w zakresie spraw, w których winny być wydane decyzje administracyjne, postanowienia, na które służy zażalenie albo postanowienia kończące postępowanie, a także postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty oraz postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, jeżeli służy na nie zażalenie.