Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Teresa Kurcyusz -Furmanik po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2010r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.W. na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie radnych postanawia odrzucić skargę
J.W. skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie niepodjęcia czynności w trybie art. 98a ust.2 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. Nr 142 poz. 1591). Skarżący upatrywał skarżoną bezczynność w zaniechaniu wydania zarządzenia zastępczego w zakresie utraty mandatu radnych Gminy W.
W odpowiedzi na organ zaprzeczył swojej bezczynności, bowiem podejmowane były przez niego stosowne czynności zmierzające do wyjaśnienia zasygnalizowanej przez J.W. sprawy, o czym świadczy szereg pism załączonych do skargi. Wniósł o odrzucenie skargi ze względu na brak kognicji sadów administracyjnych z powołaniem na treść art. 3 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Z ostrożności procesowej wywiódł, iż zaniechania wydania zarządzenia zastępczego było zasadne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W pierwszym rzędzie należy zauważyć, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny jest właściwy do rozpoznawania skarg na bezczynność wyłącznie w przypadkach dopuszczonych ustawą. Według art.3§ 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270) zwanej dalej P.p.s.a. Sąd rozpoznaje skargi na bezczynność organów w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt. 1-4, a zatem bezczynności w zakresie wydania decyzji, postanowień, które zaskarżalne są do Sądu, aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku, wynikających z mocy prawa. Zaskarżona bezczynność Wojewody [...] do żadnego z tych form działania administracji publicznej nie należy.
Szczególne natomiast rozwiązanie zawiera art. 101a ust. 1 ustawy dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. nr 142 poz. 1591 z 2001r.) dopuszczające zaskarżenie do sądu administracyjnego niewykonania czynności nakazanych prawem. Rozwiązanie to jednak nie może znaleźć zastosowania w przedmiotowej sprawie. Przywołany przepis dotyczy przede wszystkim bezczynności organów gminy w zakresie działalności uchwałodawczej i to w takim zakresie, w jakim przepisy prawne nakładają na organy jednostek samorządu terytorialnego obowiązek podjęcia stosownych uchwał, czy zarządzeń.
Skarżący nie upatrywał bezczynności w działaniu organów gminy lecz organu administracji rządowej, jakim jest wojewoda. Z art. 12 ustawy z dnia 23 stycznia 2009r. o wojewodzie i administracji rządowej ( Dz. U. Nr.31 poz.206 ) wynika, iż wojewoda sprawuje nadzór nad działalnością jednostek samorządu terytorialnego i ich związków na zasadach określonych w odrębnych ustawach, co w kontrolowanej sprawie oznaczać będzie przywołaną wyżej ustawę o samorządzie gminnym.
Z przepisów regulujących problematykę nadzoru wojewody nad działalnością gminną wynika, iż jest to wyłączna domena tego organu. Brak jest więc możliwości wszczęcia postępowania nadzorczego w innej formie, niż z urzędu, a do oceny tego organu należy, czy postępowanie nadzorcze zostanie uruchomione.
Nie jest zatem również dopuszczalne oparcie skargi na bezczynność Wojewody na podstawie art. 101a w zw. z art. 101 wspomnianej ustawy o samorządzie gminnym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny mając powyższe na uwadze, skargę na bezczynność Wojewody [...] uznał za niedopuszczalną i na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. orzekł o jej odrzuceniu.
.