Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia WSA Teresa Kurcyusz - Furmanik Sędzia WSA Andrzej Matan (spr.) Protokolant Paulina Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi M. W. na bezczynność Starosty Powiatu Z. w przedmiocie pomocy pieniężnej na usamodzielnienie się postanawia: odrzucić skargę.
Przepis art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a. ) stanowi, że skargę można wnieść do Sądu po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. W przypadku skargi na bezczynność organu lub przewlekłość prowadzonego przezeń postępowania tego rodzaju środkiem zaskarżenia jest zażalenie, o którym mowa w art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm. - zwanej dalej K.p.a.).
W rozpoznawanej sprawie skarżący zarzuca bezczynność Staroście Powiatu Z. Powiatowemu-Centrum Pomocy Rodzinie w związku z nierozpatrzeniem jego wniosku z dnia 18 maja 2011 r. o udzielenie pomocy na zagospodarowanie oraz pomocy pieniężnej na usamodzielnienie. W odpowiedzi na ten wniosek Dyrektor Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Z. pismem z dnia [...] r. wskazał na wydanie w tych sprawach ostatecznych i prawomocnych decyzji administracyjnych.
Skarga do sądu administracyjnego, wbrew wymogom wynikającym z art. 52 § 1 P.p.s.a. w związku z art. 37 § 1 K.p.a., nie została poprzedzona zażaleniem na bezczynność
Mając powyższe na względzie należało uznać, że skarga jest niedopuszczalna, albowiem nie został spełniony formalnoprawny warunek determinujący skuteczne wszczęcie postępowania sądowoadministracyjnego. W tej sytuacji, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 P.p.s.a. skarga podlegała odrzuceniu.