Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Walentek, po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2010r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. A. na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie nadzoru sanitarnego p o s t a n a w i a odrzucić skargę
K. A. pismem z dnia [...]r. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę, jak to określiła, na niepodjęcie przez Wojewodę [...] jakichkolwiek działań w sprawie jej skargi z dnia [...]r. na [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. przekazanej przez Urząd Marszałkowski Województwa [...].
Z akt administracyjnych wynika, że w dniu [...]r. do Urzędu Marszałkowskiego Województwa [...] w K. wpłynęła skarga K. A. na [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. w sprawie pomiarów natężenia pola elektromagnetycznego w jej mieszkaniu. Pismem z dnia [...]r. nr [...] i [...] Urząd Marszałkowski Województwa [...], na podstawie art. 231 Kodeksu postępowania administracyjnego przekazał powyższą skargę zgodnie z zakresem kompetencji Wojewodzie [...]
Pismem z dnia [...]r. nr [...] Wojewoda wskazał skarżącej organ właściwy do rozpatrzenia zarzutów dotyczących działalności [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K.
Informację tę powtórzył pismami z dnia [...] i [...]r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania skargi, Sąd bada przede wszystkim jej dopuszczalność. W tym aspekcie chodzi mianowicie o to, czy skarga dotyczy przedmiotu objętego kognicją sądu administracyjnego. Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej. Z kolei art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej w skrócie p.p.s.a., stanowi, że kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1. decyzje administracyjne,
2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie,
3. postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty,
4. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym na które służy zażalenie,
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5. inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa,
6. akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej,
7. inne akty jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej,
8. akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego,
9. bezczynność organów w przypadkach wymienionych w art. 3 § 2 pkt 1-4.
Analiza powołanych przepisów prowadzi do wniosku, iż zasadą jest dopuszczalność drogi sądowoadministracyjnej jedynie wówczas, gdy organy administracyjne realizują zadania z zakresu administracji publicznej w formach władczych lub stanowiących.
W przedmiotowej sprawie K. A. wniosła skargę na bezczynność Wojewody [...] w związku z nierozpoznanie jej skargi z dnia [...]r. na [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. Materia objęta skargą z dnia [...] r. należy do postępowania skargowego regulowanego działem VIII Kodeksu postępowania administracyjnego (k.p.a.) zatytułowanym "Skargi i wnioski". Postępowanie to stanowi rodzaj uproszczonego postępowania administracyjnego, w ramach którego realizowane jest zagwarantowane każdemu w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 ze zm.) prawo składania petycji, skarg i wniosków, między innymi, do organów jednostek samorządu terytorialnego (art. 63 Konstytucji). Przedmiotem skargi wniesionej w tym trybie (art. 227 i nast. k.p.a.) może być w szczególności zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów skarżących, a także przewlekłe i biurokratyczne załatwianie sprawy. Postępowanie w sprawie tego typu skarg cechuje się tym, iż nie ma w nim stron postępowania, nie wydaje się rozstrzygnięć adresowanych do skarżącego, jedynie zawiadamia się go o czynnościach wewnętrznych zmierzających do wyjaśnienia okoliczności podniesionych w skardze. Celem tegoż postępowania jest ocena skutków działania, czy też bezczynności określonych organów, a nie wydawanie wiążących w sprawie rozstrzygnięć. Postępowanie to nie kończy się zatem władczym aktem podlegającym ocenie sądu administracyjnego z punktu widzenia legalności.
Wobec powyższego należy wskazać, że działania administracji publicznej będące przedmiotem tego typu skarg nie podlegają kontroli sądów administracyjnych z uwagi na to, iż nie mieszczą się w katalogu czynności i aktów poddawanych nadzorowi sądowemu, który zawiera art. 3 § 2 ustawy p.p.s.a. W związku z tym w przypadku wniesienia skargi do organu administracji w trybie art. 227 i nast. k.p.a., na wynik tego postępowania nie służy skarga do sądu administracyjnego (por. postanowienie NSA z dnia 25.02.2009 r. sygn. akt II OSK 241/09 Lex 557044). Stosownie zaś do treści art. 3 pkt § 2 pkt 8 p.p.s.a. bezczynność organów można skarżyć jedynie w przypadkach wskazanych w art. 3 pkt 1-4 p.p.s.a.
W tym stanie rzeczy przyszło stwierdzić, że objęta skargą bezczynność Wojewody [...] w sprawie skargi złożonej w trybie art. 227 K.p.a. na działalność [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K., nie mieści się w zakresie kognicji sądu administracyjnego. Mając powyższe na uwadze Sąd uznał skargę za niedopuszczalną, co skutkowało jej odrzuceniem w oparciu o przepis art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 p.p.s.a.
Z tych przyczyn skarga podlega odrzuceniu na mocy art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a., o czym orzeczono jak w sentencji postanowienia.