Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska po rozpoznaniu w dniu 9 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.S. na bezczynność Zarządu Dróg Miejskich w P. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o nabycie nieruchomości postanawia odrzucić skargę.
Pismem z dnia [...] lipca 2014 r. A. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na bezczynność Zarządu Dróg Miejskich w P. w sprawie rozpoznania wniosku o nabycie nieruchomości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.- dalej Ppsa), kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie m.in. w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a powołanej ustawy, tj.:
1) decyzji administracyjnych;
2) postanowień wydanych w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończących postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowień wydanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) innych niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanych w indywidualnych sprawach.
Z treści przytoczonego wyżej art. 3 ust. 2 pkt 8 Ppsa wynika, że przedmiotem skargi może być jedynie przewlekłość organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a, a więc w sprawach, w których mają zostać podjęte decyzje administracyjne, postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty, postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie oraz na inne niż wyżej wymienione akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
W przedmiotowej sprawie skarżący wniósł skargę na bezczynność Zarządu Dróg Miejskich w Poznaniu w zakresie rozparzenia jego wniosku o wykup nieruchomości. Jako podstawę wniosku skarżący wskazał art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 ze zm.), zgodnie z którym jeżeli przejęta jest część nieruchomości, a pozostała część nie nadaje się do prawidłowego wykorzystania na dotychczasowe cele, właściwy zarządca drogi (w rozpoznawanej sprawie Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad) jest obowiązany do nabycia, na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego tej części nieruchomości.
Zdaniem Sądu roszczenie o nabycie części nieruchomości uregulowane w powołanym wyżej przepisie ma charakter cywilnoprawny. Organ administracji publicznej nie prowadzi w tego typu sprawach postępowania administracyjnego i nie orzeka w formie decyzji administracyjnej. W orzecznictwie podkreśla się, że w sprawach tych właściciel nieruchomości objętej decyzją o ustaleniu lokalizacji drogi występuje do zarządcy drogi z wnioskiem o wykup gruntu, który utracił dla wnioskodawcy znaczenie gospodarcze. W przypadku odmowy wykupu wnioskodawcy służy roszczenie o wykup, które może być dochodzone w postępowaniu cywilnym toczącym się przed sądem powszechnym, ponieważ jest to sprawa z zakresu prawa cywilnego (postanowienie NSA z dnia 28 października 2005 r., sygn. akt I OW 215/05). Tym samym stwierdzić należy, że żądanie skarżącej dotyczące zamiany nieruchomości oznaczonej jako działka nr (...) może być dochodzone na drodze postępowania cywilnego przed sądem powszechnym.
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że wniesiona w sprawie niniejszej skarga na bezczynność nie mieści się w żadnej z kategorii aktów wymienionych w art. 3 § 1 pkt 1 - 8 Ppsa. Nie podlega zatem ona kognicji sądów administracyjnych, ponieważ nie jest w istocie sprawą z zakresu administracji publicznej.
W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 Ppsa orzekł jak w sentencji.