Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA - Tomasz Wykowski po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego w sprawie ze skargi A. K. na bezczynność Prokuratora Generalnego w przedmiocie podjęcia czynności ukierunkowanych na wzruszenie wyroku sądu postanawia: - odmówić przyznania prawa pomocy.
A. K. w piśmie z dnia 9 grudnia 2013 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prokuratora Generalnego w sprawie wzruszenia prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w G. [...], sygn. akt [...], poprzez odmowę wniesienia na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. kasacji na korzyść strony.
Złożonym na urzędowym formularzu wnioskiem dnia 5 lutego 2014 r. skarżący zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej również jajko ppsa, prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 2).
Jednakże stosownie do treści art. 247 ppsa prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.
O oczywistej bezzasadności skargi można mówić wówczas, gdy bez konieczności dokonywania głębszej analizy stanu faktycznego i prawnego sprawy, jest zupełnie oczywiste, iż skarga nie może zostać uwzględniona. Przy czym stwierdzenie przez sąd oczywistej bezzasadności skargi powoduje, że skarga taka podlegać będzie oddaleniu bądź odrzuceniu. Wskazany przepis nie różnicuje przyczyn bezzasadności skargi, należy zatem stwierdzić, że prawo pomocy nie przysługuje zarówno w razie oczywistej bezzasadności skargi z przyczyn procesowych jak i z przyczyn uregulowanych w przepisach materialnoprawnych (por. J.P. Tarno. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Wyd. 2, s.509.).
W niniejszej sprawie zachodzi sytuacja oczywistej bezzasadności skargi z przyczyn procesowych.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem legalności.
Jednocześnie, stosownie do art. 3 § 1 i 2 ppsa sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;