Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Góra - Błaszczykowska po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego ze skargi A. K. na bezczynność Prokuratora Rejonowego w R. w przedmiocie podjęcia czynności w związku z podejrzeniem popełnienia przestępstwa postanawia: 1. zwolnić skarżącego od kosztów sądowych, 2. ustanowić radcę prawnego z urzędu, o którego wyznaczenie zwrócić się do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W.
Postanowieniem z dnia 21 października 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę A. K. na bezczynność Prokuratora Rejonowego w R. w przedmiocie podjęcia czynności w związku z podejrzeniem popełnienia przestępstwa. W postanowieniu z dnia 21 października 2013 r. odmówiono skarżącemu przyznania prawa pomocy wobec oczywistej bezzasadności jego skargi.
W dniu 30 października 2013 r. A. K. złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego z urzędu. Na urzędowym formularzu wskazał, że od 16 grudnia 2002 r. jest pozbawiony wolności i nie wykonuje odpłatnie pracy. Obecnie przebywa w Zakładzie Karnym w L. Nie posiada także żadnych innych źródeł przychodu. W rubryce majątek skarżący zaznaczył, że posiada dom o powierzchni 100 m2 oraz nieruchomość rolną o powierzchni 0,84 ha. Jednocześnie skarżący jest zobowiązany do zapłacenia grzywny w kwocie 76 000 złotych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. ) dalej zwanej "p.p.s.a.", prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek. W myśl art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie całkowitym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika podatkowego (art. 245 § 2 p.p.s.a.).
Instytucja pomocy prawnej jest wyjątkiem od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez same strony. Celem przyznania prawa pomocy jest zapewnienie realizacji konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które ze względu na brak odpowiednich środków nie są w stanie ponieść, miedzy innymi kosztów sądowych (wpisu) czy kosztów wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika.
Zasadą jest, iż prawo pomocy obejmuje osoby nie osiągające żadnych dochodów lub osiągające dochód wybitnie niski, który nie pozwala na uiszczenie kosztów postępowania sądowego, nawet przy poczynionych oszczędnościach w wydatkach koniecznych. W literaturze wskazuje się, że prawo pomocy ma służyć najuboższym, to jest podmiotom, dla których konieczność ponoszenia kosztów związanych z postępowaniem sądowym oznaczałaby faktyczne ograniczenie lub pozbawienie prawa do sądu (zob. H.Knysiak-Molczyk, Przesłanki przyznania prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Przegląd Prawa Publicznego 2007, nr 4, s. 36-39).
Analiza sytuacji materialnej A. K. prowadzi do wniosku, że została spełniona ustawowa przesłanka o której mowa w art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Z treści formularza PPF wynika, że skarżący nie posiada oszczędności. Z kolei posiadany przez skarżącego majątek nie pozwala takie nim gospodarowanie, które przynosiłoby skarżącemu środki finansowe, ponieważ skarżący przebywa w Zakładzie Karnym w K. Również w Zakładzie Karnym skarżący nie osiąga żadnego przychodu - nie wykonuje odpłatnej pracy.
W sprawie nie występują racjonalne przesłanki mogące podważyć wiarygodność oświadczenia skarżącego odnośnie jego trudnej sytuacji majątkowej.
Należy zatem stwierdzić, że wniosek A. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia pełnomocnika zawiera usprawiedliwione podstawy i dlatego na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. został uwzględniony.
Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji.