Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA - Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. S., A. S. i S. S. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpoznania wniosku postanawia: I. odrzucić skargę, II. zwrócić skarżącym cały uiszczony wpis sądowy w kwocie 100 (sto) złotych.
Skarżący G. S., A. S. i S. S. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpoznania wniosku.
Skarga - w myśl art. 57 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwana dalej: P.p.s.a.) czynić powinna zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym. W myśl z art. 46 § 1 powołanej ustawy każde pismo strony powinno zawierać oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników, oznaczenie rodzaju pisma, osnowę wniosku lub oświadczenia, podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, wymienienie załączników.
Ponieważ skarga nie została podpisana przez skarżących, Sąd pismami z dnia 18 września 2009 r. wezwał skarżących na adres pełnomocnika do doręczeń w kraju, do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez jej podpisanie, w terminie 1 miesiąca. W pismach tych zawarto pouczenie, iż nieuzupełnienie braków formalnych skargi w zakreślonym przez Sąd terminie spowoduje jej odrzucenie.
Jak wynika z akt sprawy przedmiotowe wezwania Sądu zostały doręczone wszystkim skarżącym w dniu 24 września 2009 r. Termin zatem - do dokonania wskazanej wyżej czynności - upłynął w dniu 26 października 2009 r.
Wezwania Sądu pozostały jednak bez odpowiedzi, nieuzupełniono braków formalnych skargi poprzez jej podpisanie. Z tych też względów skarga podlega odrzuceniu.
Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.
W punkcie II orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 a powołanej ustawy.