Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. S. na bezczynność Konsula Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w [...] w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o wydanie paszportu postanawia: odrzucić skargę.
W piśmie z dnia 29 czerwca 2013 r. L. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Konsula Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w [...] w nierozpatrzeniu wniosku o wydanie paszportu.
Zarządzeniem z dnia 22 sierpnia 2013 r. Przewodniczący Wydziału wezwał skarżącego mającego miejsce zamieszkania za granicą do uzupełnienia, w terminie dwóch miesięcy pod rygorem odrzucenia skargi, jej braków formalnych poprzez ustanowienie pełnomocnika do doręczeń w Polsce.
Wezwanie powyższe, wraz ze stosownym pouczeniem o konsekwencjach jego niewykonania, zostało skutecznie doręczone skarżącemu w dniu 12 września 2013 r.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie skarżący w piśmie z dnia 29 października 2013 r. wskazał, że jako pełnomocnika do doręczeń w Polsce ustanawia "Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Pana Bronisława Komorowskiego. Adres kancelarii: ul. Wiejska 10, 00-902 Warszawa".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
W myśl obowiązującego brzmienia art. 299 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), jeżeli strona mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą nie ustanowiła pełnomocnika do prowadzenia sprawy mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, obowiązana jest wraz z wniesieniem skargi ustanowić pełnomocnika do doręczeń mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce. W razie niedopełnienia tego obowiązku, sąd wzywa stronę, aby uzupełniła ten brak w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi.
Zatem obowiązkiem strony zamieszkałej za granicą, która nie ustanowiła pełnomocnika do prowadzenia sprawy, jest ustanowienie pełnomocnika do doręczeń; przy czym wyjaśnić należy, że wskazanie adresu do doręczeń w Polsce bez ustanowienia pełnomocnika do doręczeń nie stanowi wypełnienia tego obowiązku (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lutego 2006 r., I GZ 14/06, Lex nr 190288).
Z akt rozpoznawanej sprawy wynika, że skarżący nie wykonał wezwania Sądu i nie ustanowił pełnomocnika do doręczeń mającego miejsce zamieszkania w Polsce. Wyjaśnić bowiem należy, że prawidłowego wykonania wezwania Sądu nie stanowi nadesłane pismo z dnia 29 października 2013 r., w którym jako pełnomocnika do doręczeń skarżący wskazał Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej jest najwyższym przedstawicielem Rzeczypospolitej Polskiej i gwarantem ciągłości władzy państwowej (art. 126 ust. 1 Konstytucji). Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej czuwa nad przestrzeganiem Konstytucji, stoi na straży suwerenności i bezpieczeństwa państwa oraz nienaruszalności i niepodzielności jego terytorium (art. 126 ust. 1 Konstytucji). Przepisy te oraz pozostałe przepisy rozdziału V Konstytucji, przesądzają, że jest on głową Państwa nie włączoną w nurt bieżącej aktywności o charakterze administracyjnym. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, jako głowa Państwa Polskiego, symbolizuje majestat Państwa, jego suwerenność, w pełni uznaniową władzę w danym zakresie. Ponadto działania Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, podejmowane w ramach konstytucyjnej prerogatywy, nie stanowią spełniania funkcji administracyjnej. Ze wskazanych przyczyn Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nie może więc być pełnomocnikiem do doręczeń.
Wobec powyższego, na podstawie art. 299 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.