Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. R. o wykładnię postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 grudnia 2013 r. w przedmiocie odrzucenia skargi sprawy ze skargi K. R. na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie rozpatrzenia podania postanawia: odmówić dokonania wykładni
Postanowieniem z dnia 19 grudnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę K. R. na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie rozpatrzenia podania. W uzasadnieniu wskazał, iż skarga stanowi polemikę z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia [...] października 1997 r. sygn. akt [...] oddalającym skargę kasacyjną K. R. Jednocześnie Sąd wskazał, iż pismo skarżącej adresowane do Ministra Sprawiedliwości ma charakter skargi powszechnej, o której mowa w art. 227 Kodeksu postępowania administracyjnego.
W piśmie z dna 16 stycznia 2014 r. K. R. wniosła o wykładnię ww. postanowienia przez wyjaśnienie, że przedmiotem jej skargi jest sprawa nie zawiadomienia jej o sposobie załatwienia jej skargi z dnia 13 grudnia 1997 r. na sędziów, którzy kłamią w dokumentach urzędowych, od których zależy prawo skarżącej do renty oraz niewniesienie rewizji nadzwyczajnej przez Ministra Sprawiedliwości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek o wydanie wykładni jest niezasadny.
Zgodnie z treścią art. 158 w zw. z art. 166 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270) Sąd, który wydał wyrok lub postanowienie, rozstrzyga postanowieniem o wątpliwości co do jego treści. Postanowienie w tym przedmiocie sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym. W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że konieczność dokonania wykładni, której podlega zarówno sentencja wyroku, jak i jego uzasadnienie, zachodzi wówczas, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, uniemożliwiający jednoznaczne rozumienie tekstu, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu jego wykonania. Potrzeba wykładni może być wynikiem wadliwego lub nie dość precyzyjnego sformułowania wyroku lub postanowienia.
W ocenie Sądu z taką sytuacją nie mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Postanowienie Sądu z dnia 19 grudnia 2013 r. jest jasne zarówno w zakresie sentencji, jak i uzasadnienia. W sposób jednoznaczny i czytelny wskazano w nim przedmiot i sposób rozstrzygnięcia Sądu, a także przyczyny odrzucenia skargi. Tym samym nie zachodzi potrzeba dokonania wykładni ww. postanowienia, albowiem brak jest wątpliwości co do jego treści.
Z tego względu na podstawie art. 158 w zw. z art. 166 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało orzec jak w sentencji.