Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Krystyna Napiórkowska po rozpoznaniu w dniu 11 września 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. Z. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A. Z., M. K. i A. K. na bezczynność Ministra Infrastruktury w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności postanawia odmówić A. Z. przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Skarżąca wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji nr [...] z dnia [...] czerwca 1999 r. nr [...] w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia [...] grudnia 1958 r. nr [...] o przejęciu na własność Państwa przedsiębiorstwa pn. "C.".
Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, który wpłynął do Sądu w dniu 13 sierpnia 2008 r. (k. 153-156) i został rozpoznany niniejszym postanowieniem jest już drugim takim wnioskiem w sprawie, jako że wcześniej - w odpowiedzi na wezwanie Sądu do uiszczenia wpisu od skargi (k. 28) - skarżąca A. Z. złożyła w dniu 11 marca 2008 r. wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych (k. 72-75). Wniosek ten został rozpatrzony najpierw przez referendarza sądowego postanowieniem z dnia 19 marca 2008 r. (k. 78-80). W związku z wniesionym sprzeciwem od tego postanowienia (k. 92-93) utraciło ono moc, a orzekający w dniu 14 maja 2008 r. Sąd (k. 97-99) odmówił przyznania skarżącej prawa pomocy. Następnie Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 1 lipca 2008 r. (k. 127129) oddalił zażalenie (k. 115-116) na postanowienie sądu pierwszej instancji uznając, że prawidłowo ocenił on sytuację materialną skarżącej uznając, że jest ona w stanie ponieść koszty sądowe, które na obecnym etapie postępowania sprowadzają się do uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 100 zł.
Kolejny wniosek skarżącej o zwolnienie jej od kosztów sądowych powinien być oceniany w świetle art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p. p. s. a.", zgodnie z którym postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne. Przyczyną odmowy przyznania A. Z. prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych niniejszym postanowieniem jest brak zmiany (pogorszenia) sytuacji materialnej skarżącej od czasu złożenia poprzedniego wniosku o przyznanie prawa pomocy z dnia 11 marca 2008 r.
Zarówno bowiem z pierwszego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżącej, złożonego na urzędowym formularzu PPF (k. 72-73) oraz w piśmie i załączniku z dnia 11 marca 2008 r. (k. 74-75), jak i z drugiego (k. 153-156) wynika, że A. Z. jest właścicielką dwóch mieszkań o pow. 54 m² i 46 m² oraz jest w trakcie spłaty trzeciego, urządzanego mieszkania w P. Od czasu złożenia poprzedniego wniosku o przyznanie prawa pomocy w dniu 11 marca 2008 r. znacząco wzrosły natomiast dochody z tytułu umów o pracę oraz z najmu lokalu, jakie uzyskuje skarżąca i jej mąż. Jak wynika z poprzedniego wniosku kształtowały się one w wysokości 10.750 zł brutto miesięcznie, natomiast - jak wynika z wniosku z dnia 13 sierpnia 2008 r. rozpatrzonego niniejszym postanowieniem - obecnie wynoszą one już 13.800 zł brutto miesięcznie. Dochody te służą do utrzymania trzyosobowej rodziny, bowiem na utrzymaniu skarżącej i jej męża pozostaje małoletnia córka. Uzasadniając wniosek o przyznanie prawa pomocy skarżąca dołączyła zestawienie stałych przychodów i wydatków, w którym wykazała, iż uzyskiwane dochody służą niemalże w całości na pokrycie comiesięcznych zobowiązań.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 p. p. s. a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W związku z tym, że skarżąca nie wykazała w nowym wniosku ani na wezwanie Sądu pismem z dnia 1 września 2008 r. (k. 211), aby jej sytuacja finansowa uległa pogorszeniu w stosunku do deklarowanej w poprzednio złożonym oświadczeniu, która nie dawała podstaw do przyznania prawa pomocy, Sąd postanowił, jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 p. p. s. a. w związku z art. 254 § 1 p. p. s. a.