Sprawa ze skargi na bezczynność Starosty S. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o założenie ewidencji budynków
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie Przewodniczący - sędzia WSA Jakub Linkowski po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. G. na bezczynność Starosty S. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o założenie ewidencji budynków postanawia odrzucić skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6120 Ewidencja gruntów i budynków
Inne orzeczenia z hasłem:
Ewidencja ludności
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Starosta
Uzasadnienie

Skarżący K. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Starosty S. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o założenie ewidencji budynków dla działki nr [...] w obrębie R. w gminie C. powiatu [...] w województwie mazowieckim.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p. p. s. a.", skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia przewidziany w ustawie, w tym m. in. zażalenie (art. 52 § 2 p. p. s. a.).

Skarżący nie wyczerpał w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie zażalenia przysługującego mu stosownie do art. 37 § 1 k. p. a. Przepis ten stanowi, że na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 k. p. a. lub ustalonym w myśl art. 36 k. p. a. stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia.

Zażalenie, o jakim mowa w art. 37 § 1 k. p. a., jest środkiem zaskarżenia przewidzianym w art. 52 § 2 p. p. s. a., który skarżący musi wyczerpać, by móc skutecznie wnieść skargę do sądu administracyjnego, pod warunkiem że - jak stanowi art. 52 § 1 p. p. s. a. - zażalenie takie przysługiwało stronie w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Skarżącemu przysługiwało zażalenie przewidziane w art. 37 § 1 k. p. a., ponieważ nad organem, który zdaniem skarżącego pozostaje w bezczynności, tj. starostą, jest organ administracji publicznej wyższego stopnia w rozumieniu k. p. a., którym jest właściwy wojewódzki inspektor nadzoru geodezyjnego i kartograficznego.

Zgodnie bowiem z art. 17 pkt 1 k. p. a. organami wyższego stopnia w rozumieniu k. p. a. są w stosunku do organów jednostek samorządu terytorialnego - samorządowe kolegium odwoławcze, chyba że ustawy szczególne stanowią inaczej. Oznacza to, że w odniesieniu do decyzji wydanych w pierwszej instancji przez organy jednostek samorządu terytorialnego organem wyższego stopnia będzie organ wskazany w przepisach prawa materialnego regulujących daną dziedzinę spraw, a w razie niewskazania takiego organu - samorządowe kolegium odwoławcze (art. 17 pkt 1 k. p. a. i art. 1 ust. 1 ustawy o samorządowych kolegiach odwoławczych).

Taką ustawą szczególną jest ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. nr 240, poz. 2027 ze zm.), która w art. 7b ust. 2 pkt 2 stanowi, że w rozumieniu k. p. a. wojewódzki inspektor nadzoru geodezyjnego i kartograficznego jest organem wyższego stopnia w stosunku do organów administracji geodezyjnej i kartograficznej, do których należy starosta (art. 6a ust. 1 pkt 2b ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne).

Zgodnie więc z powyższymi rozważaniami skarżący przed wniesieniem skargi do Sądu na bezczynność Starosty S. był obowiązany wnieść zażalenie przewidziane w art. 37 § 1 k. p. a. na niezałatwienie sprawy przez tego starostę w terminie, które to zażalenie powinno być wniesione do właściwego wojewódzkiego inspektora nadzoru geodezyjnego i kartograficznego.

Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 p. p. s. a. sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Złożenie skargi do sądu administracyjnego jest natomiast dopuszczalne po wyczerpaniu wszystkich środków zaskarżenia (art. 52 § 1 p. p. s. a.).

Mając powyższe na uwadze, skoro stosownie do art. 52 § 1 i § 2 p. p. s. a., skarżący nie wyczerpał w sprawie wszystkich środków zaskarżenia (w administracyjnym toku instancji), tj. nie wniósł do właściwego wojewódzkiego inspektora nadzoru geodezyjnego i kartograficznego zażalenia z art. 37 § 1 k. p. a. na bezczynność Starosty S., Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p. p. s. a. w związku z art. 52 § 1 i 2 p. p. s. a.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6120 Ewidencja gruntów i budynków
Inne orzeczenia z hasłem:
Ewidencja ludności
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Starosta