Sprawa ze skargi na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Wójcik po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B.G., W.G., J.Z. i K.D. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji postanawia: sprostować z urzędu oczywistą omyłkę pisarską zawartą w sentencji wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 listopada 2015 r., sygn. akt IV SAB/Wa 401/15 w ten sposób, że zawarty w punkcie 1. wyroku zwrot: "w sprawie wniosku z dnia 9 listopada 1994 r. W.Z., M.Z., M.Z., K.S., H.B. i M.C. o stwierdzenie nieważności decyzji" zastąpić słowami: "w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia Odwoławczej Komisji Wywłaszczeniowej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia [...] września 1953 r. nr ew. [...] oraz utrzymanego nim w mocy orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia [...] grudnia 1952 r. nr [...] - w części dotyczącej wywłaszczenia nieruchomości położonych w P. przy ul. [...], zapisanej w księdze wieczystej [...] karta [...], oznaczonej jako parcela [...] pow. 180 m2 oraz ul. [...] i [...], zapisanej w księdze wieczystej [...] karta [...], oznaczonej katastralnie jako parcela nr [...] o powierzchni 310 m2."

Uzasadnienie

Stosownie do treści art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 późn. zm.), sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Wykładnia gramatyczna tego przepisu wskazuje, że wszystkie opisane w nim nieprawidłowości muszą mieć charakter oczywisty, tzn. niebudzący wątpliwości, bezsporny, pewny. Oczywistość wadliwości może wynikać z samej natury niedokładności, błędu lub omyłki, jak też z porównania ich z innymi niebudzącymi wątpliwości okolicznościami. Wyraża się ona bowiem w tym, że jest natychmiast rozpoznawalna i wynika jednoznacznie z treści orzeczenia.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowym, sprostowanie niedokładności (nieścisłości) może obejmować właściwe oznaczenie stron czy też dokładne wymienienie podmiotów postępowania lub pełnej ich nazwy (por. wyrok SN z dnia 18 czerwca 1998 r., II CKN 817/97, OSNC 1999, nr 1, poz. 16). Ponadto, mówiąc o błędzie pisarskim należy mieć na uwadze widoczne, wbrew zamierzeniom Sądu, niewłaściwe użycie wyrazu, widocznie mylną pisownię, błąd gramatyczny albo niezamierzone opuszczenie jednego lub więcej wyrazów. Przedmiotem sprostowania może być zatem, np. błędne oznaczenie imion i nazwisk stron postępowania, nieprawidłowe opisanie zaskarżonego aktu lub czynności (poprzez podanie złej sygnatury aktu lub daty) oraz inne błędy polegające np. na mylnej pisowni wyrazu lub jego nieprawidłowym użyciu.

Mając powyższe na uwadze należało uznać, że w przedmiotowej sprawie zaistniała podstawa do sprostowania osnowy wyroku z dnia 20 listopada 2015 r., albowiem z akt administracyjnych sprawy jednoznacznie wynika, że przedmiotem niniejszego postępowania było rozpatrzenie przez Ministra Infrastruktury i Rozwoju wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia Odwoławczej Komisji Wywłaszczeniowej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia [...] września 1953 r. nr ew. [...] oraz utrzymanego nim w mocy orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia [...] grudnia 1952 r. nr [...] - w części dotyczącej wywłaszczenia nieruchomości położonych w P. przy ul. [...], zapisanej w księdze wieczystej [...] karta [...], oznaczonej jako parcela [...] pow. 180 m2 oraz ul. [...] i [...], zapisanej w księdze wieczystej [...] karta [...], oznaczonej katastralnie jako parcela nr [...] o powierzchni 310 m2, a nie jak wpisano w punkcie 1. wyroku wniosku z dnia 9 listopada 1994 r. W.Z., M.Z., M.Z., K.S., H.B. i M.C. o stwierdzenie nieważności decyzji.

Z powyższych względów, wobec zaistnienia podstawy prawnej do sprostowania z urzędu oczywistej omyłki pisarskiej, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1