Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Monika Stępkowska - Bigiej po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku H. M. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia pełnomocnika w sprawie ze skargi H. M. na bezczynność Wójta Gminy C. w przedmiocie wykonania wyroku WSA w Warszawie, sygn. akt IV SA/Wa 1630/14 postanawia: 1. zwolnić H. M. od kosztów sądowych; 2. ustanowić dla H. M. radcę prawnego.
Postanowieniem z dnia 16 września 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę H. M. (skarżącej) na bezczynność Wójta Gminy C. w przedmiocie wykonania wyroku WSA w Warszawie, sygn. akt IV SA/Wa 1630/14.
Skarżąca w dniu 30 września 2016 r. złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy na nieaktualnym urzędowym formularzu PPF. Do pisma dołączyła plik załączników dotyczących wysokości uzyskiwanych dochodów i ponoszonych wydatków.
Następnie, w dniu 3 listopada 2016 r, wykonując wezwanie z dnia 10 października 2016 r. skarżąca złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy na aktualnym formularzu PPF - według wzoru określonego w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 19 sierpnia 2015 r. w sprawie określenia wzoru i sposobu udostępniania urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz sposobu dokumentowania stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego wnioskodawcy (Dz. U. z 2015 r. poz. 1257).
Skarżąca domaga się zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego. Z informacji zawartych we wniosku oraz z kopii dokumentów dołączonych do wniosku (m. in. decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 1 marca 2016 r., pisma Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 21 września 2016 r. dotyczącego zajęcia świadczenia skarżącej, zaświadczenia z urzędu pracy m.st. Warszawy z dnia 26 lipca 2016 r., a także kserokopii rachunków i informacji o wysokości opłat) wynika, że skarżąca prowadzi gospodarstwo domowe wraz z córką. Córka posiada status osoby bezrobotnej, bez prawa do zasiłku. Skarżąca otrzymuje świadczenie emerytalne w wysokości 1359,11 zł netto. Posiada dom na wsi o pow. ok. 50 m2 ("nie nadaje się do zamieszkania") oraz mieszkanie w Warszawie o pow. 30 m2, gdzie mieszka z córką. Wskazała następujące wydatki - opłata za mieszkanie - 377,70 zł, energia elektryczna - 208,88 zł, Internet - 30 zł, telefon - 50 - 60 zł, leki - 30 zł, bilety - komunikacja miejska - 375 zł (za 2 osoby za 90 dni).
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U z 2016 r., poz. 718 ze zm. dalej jako "p.p.s.a."), przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym następuje jeżeli wnioskujący wykaże, że nie jest w stanie podołać jakimkolwiek kosztom postępowania sądowego. Wykazanie tej przesłanki ciąży na wnioskującym o prawo pomocy.
W niniejszej sprawie uznano, że opisana przez skarżącą we wniosku o przyznanie prawa pomocy sytuacja, uzasadnia przyznanie jej prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Jednym źródłem utrzymania skarżącej i jej córki jest świadczenie emerytalne w wysokości 1359,11 zł netto. Biorąc pod uwagę wysokość tego świadczenia i wskazane przez skarżącą wydatki, należy stwierdzić, że dochód uzyskiwany przez skarżąca jest w całości przeznaczony na wydatki konieczne.
Z tych względów uznano, że skarżąca spełnia warunki do otrzymania prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 oraz art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. postanowiono jak w sentencji.