Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Sędzia WSA Agnieszka Wójcik po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku N. C. o zmianę postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 września 2013 r. w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy ze skargi N. C. na bezczynność Rady do Spraw Uchodźców w przedmiocie rozpoznania odwołania postanawia: oddalić wniosek o zmianę postanowienia
Postanowieniem z dnia 30 września 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił N. C. przyznania prawa pomocy.
Postanowieniem z dnia 13 listopada 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu zażalenia skarżącej na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 września 2013 r. oddalił zażalenie.
Jednocześnie wnioskiem z dnia 22 października 2013 r., skarżąca wystąpiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o zmianę postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 września 2013 r. w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie należy wyjaśnić, że Sąd potraktował wniosek N. C. jako wniosek o zmianę postanowienia Sądu z dnia 30 września 2013 r., którym odmówiono skarżącej przyznania prawa pomocy. Wniosek o zmianę ww. postanowienia nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem skarżąca nie wykazała okoliczności, które uzasadniałyby jego zmianę.
Zgodnie z treścią art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako p.p.s.a.) postanowienie nie kończące postępowania w sprawie może być uchylone i zmienione wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne.
W niniejszej sprawie taka sytuacja nie występuje. Skarżąca pozostaje osobą umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Złożone oświadczenie na urzędowym formularzu PPF jeż tożsame treściowo w stosunku do uprzednio złożonego wniosku i nie wskazują by doszło do jakichkolwiek zmian w stosunku do okoliczności wskazanych w pierwotnym wniosku uzasadniających odmowę przyznania prawa pomocy skarżącej. Również we wniosku z dnia 22 października 2013 r. skarżąca z jednej strony nie wskazała źródeł dochodów, z drugiej zaś wskazała koszty związane z zaspokojeniem podstawowych potrzeb rodziny powołując się przy tum na złożone uprzednio dokumenty.
Reasumując, wysokość oraz jednorazowy charakter kosztów postępowania, w odniesieniu do przedstawionej powyżej sytuacji finansowej skarżącego, posiadającego obecnie stałe źródło dochodów, przy niewyjaśnionych wątpliwościach co do posiadania dodatkowych źródeł przychodu, nakazują stwierdzić, że skarżąca nie wykazała, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (co jest przesłanką przyznania prawa pomocy w zakresie żądanym przez stronę), ani tez że poniesienie przez niego kosztów postępowania sprowadzi zagrożenie o którym mowa w art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. (co uzasadniałoby przyznanie stronie prawa pomocy w zakresie częściowym) oraz że sytuacja jego uległa zmianie w skutek zmiany okoliczności (art. 165 p.p.s.a.).
Wobec powyższego, na podstawie art. 165 w zw. z art. 246 § 1 pkt 1 i 2 p.p.s.a. orzeczono jak w postanowieniu.