Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Michał Sułkowski po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata K. W. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi R. O. na bezczynność Komendanta Głównego Policji w przedmiocie wykonywania obowiązków postanawia: przyznać adwokatowi K. W. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 180 zł tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy oraz kwotę 41,40 zł stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 16 kwietnia 2014 r. odrzucił skargę R. O. na bezczynność Komendanta Głównego Policji w przedmiocie wykonywania obowiązków.
Postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2014 r. referendarz sądowy ustanowił dla skarżącego adwokata z urzędu w przedmiotowej sprawie.
W piśmie z dnia 21 maja 2014 r. Okręgowa Rada Adwokacka w W. poinformowała, że pełnomocnikiem strony wyznaczyła adwokata K. W.
W dniu 5 czerwca 2014 r. wyznaczony z urzędu pełnomocnik, działając w imieniu skarżącego, złożył sporządzoną przez siebie skargę kasacyjną od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2014 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
W skardze kasacyjnej wyznaczony adwokat zawarł wniosek o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, oświadczając zarazem, że nie zostały one uiszczone.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 20 lipca 2014 r. przywrócił R. O. termin do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia z dnia 16 kwietnia 2014 r.
Naczelny Sąd Administracyjny wydanym na posiedzeniu niejawnym postanowieniem z dnia 22 października 2014 r. sygn. akt I OSK 2622/14 oddalił skargę kasacyjną. Sąd drugiej instancji w uzasadnieniu wydanego orzeczenia wskazał m.in., że wynagrodzenie dla pełnomocnika z urzędu za wykonaną pomoc prawną przyznawane jest przez wojewódzki sąd administracyjny.
W myśl art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stawki wynagrodzenia i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez adwokata uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461).
Zgodnie z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) powołanego rozporządzenia, stawka minimalna wynosi w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w sprawie, w której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna bądź decyzja lub postanowienie Urzędu Patentowego - 240 zł. Stosownie zaś do § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) tego samego rozporządzenia, w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej stawka minimalna wynosi 50 % wskazanej wyżej kwoty, a jeżeli w drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam adwokat - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
W przedmiotowej sprawie pomoc prawna, o przyznanie kosztów której zwrócił się adwokat K. W. polegała na sporządzeniu i wniesieniu skargi kasacyjnej wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej złożenia. Wyznaczony pełnomocnik powinien zatem otrzymać wynagrodzenie według stawki określonej w § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. Ponieważ nie prowadził ona sprawy przed wydaniem orzeczenia przez Sąd pierwszej instancji, opłata wynosi 75% stawki minimalnej określonej w § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia.
Stosownie do § 2 ust. 3 rozporządzenia, opłata ulega podwyższeniu o stawkę podatku od towarów i usług.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 250 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w postanowieniu.