Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: - Joanna Dziedzic-Bukowska po rozpoznaniu w dniu 30 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku R. O. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi R. O. na bezczynność Komendanta Głównego Policji w przedmiocie wykonywania obowiązków postanawia: przyznać prawo pomocy w zakresie całkowitym, tj.: 1). zwolnić skarżącego od kosztów sądowych, 2). ustanowić adwokata z urzędu, o którego wyznaczenie zwrócić się do Okręgowej Rady Adwokackiej w W.
Wnioskiem z dnia 23 kwietnia 2014 r. R. O. (dalej "skarżący") zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu w sprawie wszczętej z jego skargi na bezczynność Komendanta Głównego Policji.
W uzasadnieniu wniosku skarżący oświadczył, że od 2007 r. do chwili obecnej przebywa w areszcie śledczym. Wnioskodawca nie posiada żadnego majątku, oszczędności ani przedmiotów wartościowych. Wobec braku dochodów oraz możliwości, w warunkach ścisłej izolacji więziennej, zatrudnienia skarżący zadłużył się z tytułu zaległych zobowiązań alimentacyjnych na rzecz swojej małoletniej córki. Długoletni stan osadzenia spowodował dodatkowe kłopoty finansowe skarżącego. W miesiącu kwietniu 2013 r. stanowiące własność skarżącego mieszkanie, z uwagi na zadłużenie, zostało poddane egzekucji komorniczej.
Stwierdzono, co następuje:
Zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest, stosownie do art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) ponoszenie przez stronę kosztów sądowych związanych ze swym udziałem w sprawie. Tak więc podmiot wnoszący skargę do sądu administracyjnego powinien partycypować w kosztach związanych z prowadzeniem postępowania. Instytucja prawa pomocy ma charakter wyjątkowy i jest przyznawana osobom charakteryzującym się trudną sytuacją materialną. Do osób tych zaliczyć można bezrobotnych, którzy nie pobierają zasiłku lub osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia bądź środki te są bardzo ograniczone i zaspakajają tylko podstawowe potrzeby.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Analizując sytuację finansową skarżącego uwidocznioną we wniosku należy stwierdzić, że wniosek o przyznanie prawa pomocy zasługuje na uwzględnienie, bowiem w niniejszej sprawie zachodzą podstawy do przyznania prawa pomocy określone w art. 246 § 1 pkt 1 w/w ustawy.
Skarżący od 2007 r. pozbawiony jest wolności, przebywa w areszcie śledczym. W placówce penitencjarnej nie jest zatrudniony. Nie uzyskuje żadnych dochodów, nie posiada wartościowych przedmiotów, ani zasobów pieniężnych którymi mógłby swobodnie dysponować.
Tak ukształtowana sytuacja materialna skarżącego pozwala na stwierdzenie, iż nie jest on w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego.
Z tych względów na podstawie art. 245 § 2 i art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono, jak w sentencji postanowienia.