Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA - Krystyna Napiórkowska po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą ,,P". na bezczynność Burmistrza Gminy M. w przedmiocie rozpoznania wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego postanawia: - odrzucić skargę.
Skarżący- J. K. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą ,,P." wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Burmistrza Gminy M. w przedmiocie rozpoznania wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego pn.: budowa linii elektroenergetycznej wysokiego napięcia WN 110 kV ( relacji M.- Ł.).
Pismem Sądu z dnia 28 stycznia 2009 r. skarżący został wezwany do wykazania, w terminie 7 dni, pod rygorem ujemnych skutków procesowych, czy przed wniesieniem skargi do Sądu wyczerpał tryb z art. 37 kpa. W tym samym dniu Sąd zwrócił się jednocześnie do organu o udzielenie informacji, czy został wyczerpany przez skarżącego tryb z art. 37 kpa.
W odpowiedzi na wezwanie Sądu skarżący w piśmie procesowym z dnia 6 lutego 2009 r. oświadczył, iż od momentu złożenia wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego pn.: budowa linii elektroenergetycznej wysokiego napięcia WN 110 kV ( relacji M.- Ł.), wielokrotnie występował telefonicznie oraz pisemnie do Urzędu Gminy w M. w sprawie wydania przedmiotowej decyzji. Wskazał, iż wystąpił również ze skargą na działalność Burmistrza do Rady Gminy w M., jednak do dnia dzisiejszego skarga nie została rozpoznana.
W dniu 9 lutego 2009 r. wpłynęło do Sądu pismo Burmistrza Gminy M., w którym poinformowano, iż skarżący przed wniesieniem skargi na bezczynność organu, nie zwracał się do organu wyższego stopnia, w trybie o którym mowa w art. 37 kpa. Wskazano ponadto, iż w dniu [...] stycznia 2009 r., Burmistrz Gminy M. rozpoznał przedmiotowy wniosek i wydał decyzję o odmowie ustalenia lokalizacji przedmiotowej inwestycji, od której skarżący w dniu 28 stycznia 2009 r. złożył odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Rozpatrując niniejszą sprawę, należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz.1270 ze zm.; zwanej dalej P.p.s.a.) Sąd rozpoznaje skargi na bezczynność organów administracji publicznej, gdy organ - w przewidzianym przepisami terminie - nie wyda któregokolwiek z wymienionych w art. 3 § 2 pkt 1-4a ustawy P.p.s.a. aktów administracyjnych.
Jeżeli bowiem organ administracji zobowiązany do załatwienia sprawy nie wydaje rozstrzygnięcia w przewidzianym przepisami terminie, przy czym zwłoka w rozpatrzeniu sprawy jest nieuzasadniona, wówczas mamy do czynienia z bezczynnością organu.
Stosownie natomiast do treści art. 52 § 1 ustawy P.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu przed organami właściwymi w sprawie.
Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest bezczynność Burmistrza Gminy M.
Stosownie do treści art. 37 § 1 kpa w razie niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 i art. 36 kpa stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Stosownie zaś do art. 17 pkt 1 kpa organem wyższego stopnia w stosunku do organów jednostek samorządu terytorialnego jest samorządowe kolegium odwoławcze
Uwzględniając treść powyższych przepisów należy wskazać, iż warunkiem skutecznego wniesienia skargi na bezczynność w rozpatrywanej sprawie było złożenie zażalenia do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O., jako organu wyższego stopnia, na niezałatwienie przez Burmistrza Gminy M. przedmiotowej sprawy w terminie.
Z przedłożonych Sądowi akt sprawy jak również z oświadczenia skarżącego jak i organu wynika, iż strona skarżąca nie wniosła stosownego zażalenia do organu wyższego stopnia. Za wyczerpanie trybu, o którym mowa w art. 37 kpa nie można również uznać pism skarżącego kierowanych do Urzędu Gminy w M. oraz Rady Gminy w M., bowiem nie zostały one skierowane do organu wyższego stopnia. Pisma te zatem nie stanowią zażaleń w trybie art. 37 kpa.
Mając powyższe na uwadze oraz treść art. art. 58 § 1 pkt 6 ustawy P.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę jako niedopuszczalną.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji postanowienia.