Sprawa ze skargi na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy
Sentencja

Dnia 13 maja 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Balicka, , po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S.N., J. S., A. S., K. S., M.K., A. J., H. W. i Z. S. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy postanawia: sprostować omyłkę w punkcie 1) sentencji wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2016 r., sygn. akt IV SAB/Wa 81/16, w ten sposób, że w miejsce daty "6 maja 2015 r." wpisać datę "7 maja 2015 r.".

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2016 r., sygn. akt IV SAB/Wa 81/16, uwzględnił skargę S. N., J. S., A.S., K.S., M. K., A.J., H. W. i Z. S. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy wskazując w punkcie 1) tego wyroku, iż zobowiązuje Ministra Infrastruktury i Budownictwa do rozpatrzenia wniosku z dnia 6 maja 2015 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Infrastruktury i Rozwoju z [...] kwietnia 2015 r., znak [...] w terminie jednego miesiąca od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze. zm.) - dalej zwana: "P.p.s.a.", sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Sprostowania sąd może dokonać na posiedzeniu niejawnym (art. 156 § 2 zdanie pierwsze P.p.s.a.).

Instytucja sprostowania orzeczeń sądowych (wyroków, postanowień), zarówno w postępowaniu przed sądem cywilnym jak i przed sądem administracyjnym (tożsamość unormowań prawnych) służy przywróceniu rzeczywistej woli składu orzekającego, ilekroć zachodzi pewna niezgodność między rzeczywistą wolą i wiedzą, a ich wyrażeniem na piśmie (por. K. Piasecki Kodeks postępowania cywilnego - komentarz, wyd. C.B. Beck, Warszawa 2001 r., s. 1268).

Wykładnia gramatyczna komentowanego przepisu wskazuje, że wszystkie opisane w nim nieprawidłowości muszą mieć charakter oczywisty, tzn. niebudzący wątpliwości, bezsporny, pewny (por. Słownik języka polskiego PWN L-P, Warszawa 1995 pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka, s. 421). Oczywistość wadliwości może wynikać z samej natury niedokładności, błędu lub omyłki, jak też z porównania ich z innymi nie budzącymi wątpliwości okolicznościami. Wyraża się ona bowiem w tym, że jest natychmiast rozpoznawalna i wynika jednoznacznie z treści orzeczenia (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 czerwca 2014 r., sygn. akt II FSK 1115/12).

W przedmiotowej sprawie zaszła taka okoliczność, bowiem w punkcie 1) sentencji wyroku z dnia 27 kwietnia 2016 r., sygn. akt IV SAB/Wa 81/16, jako datę wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy wpisano 6 maja 2015 r. Natomiast z akt sprawy, jak i uzasadnienia sporządzonego do zapadłego w sprawie wyroku, wynika jednoznacznie, że wniosek skarżących został opatrzony datą 7 maja 2015 r. i wpłynął do organu w dniu 11 maja 2015 r. Zaistniałą omyłkę należało zatem sprostować, co też Sąd uczynił niniejszym postanowieniem.

W tym stanie rzeczy, Sąd, na podstawie art. 156 § 1 i § 2 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.

Strona 1/1