Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Szymańska po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. P. na bezczynność Ministra Infrastruktury w sprawie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenia nieważności postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowe, 2. zasądzić na rzecz M. P. od organu kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Skarżąca M. P. wniosła w dniu 16 maja 2008r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Ministra Infrastruktury, w sprawie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenia nieważności orzeczenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia [...] maja 1962 r., Nr [...], stwierdzającego przejście na własność Państwa przedsiębiorstwa C, wł. W. W.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o umorzenie postępowania lub oddalenie skargi ponieważ w dniu [...] czerwca 2008r. wydał decyzję w przedmiotowej sprawie.
W dniu 8 lipca 2008 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynął wniosek pełnomocnika skarżącej o umorzenie postępowania sądowego ze względu na wydanie przez Ministra Infrastruktury wspomnianej decyzji oraz o zasądzenie kosztów postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 161 § 1 ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( DZ. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania gdy w stało się ono bezprzedmiotowe.
Bezprzedmiotowość postępowania ma miejsce w przypadku, w którym organ wydał akt lub podjął czynność w sprawie, w której złożona została skarga na bezczynność.
W niniejszej sprawie po wniesieniu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargi na bezczynność Minister Infrastruktury wydał decyzję z dnia (...) czerwca 2008 r.
Wobec tego Sąd uznał, że spełniona została przesłanka z art. 161 § 1 ust. 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i orzekł jak w sentencji.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 201 § 1 i 205 § 2 cyt. ustawy.