Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Rozbicka - Ostrowska po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. R. na bezczynność Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w W. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 3 lutego 2014 r. i wydania orzeczenia postanawia: I. uznać się niewłaściwym miejscowo do rozpoznania sprawy; II. przekazać sprawę rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Pismem z dnia 11 kwietnia 2014 r. Z. R. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem Dyrektora Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W, na bezczynność Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w W. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 3 lutego 2014 r. o stwierdzenie nieważności postanowienia tego organu z dnia 22 kwietnia odmawiającego wszczęcia postępowania w sprawie o naruszenie.
Dyrektor Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. przekazał skargę Z. R. Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu, wnosząc o jej odrzucenie z tym uzasadnieniem ,że sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny, zważył co następuje:
Zgodnie z art. 13 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.); dalej p.p.s.a. do rozpoznania sprawy właściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona. Stosownie zaś do art. 59 § 1 zd. 1 p.p.s.a. jeżeli do rozpoznania sprawy właściwy jest inny sąd administracyjny, sąd, który stwierdzi swą niewłaściwość, przekaże sprawę właściwemu sądowi administracyjnemu.
W niniejszej sprawie organem, o którym stanowi cytowany na wstępie przepis jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. A zatem, właściwym miejscowo do jej rozpoznania jest Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.
Wobec powyższego, na podstawie art. 59 § 1 p.p.s.a., należało orzec jak w sentencji postanowienia.