Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Lidia Serwiniowska po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. R. na przewlekłe prowadzenie przez Prokuratora Rejonowego dla [...] postępowania w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o podjęcie zawieszonego śledztwa postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 12 sierpnia 2019 r. D. R. (dalej: strona lub skarżący) wniósł skargę na przewlekłe prowadzenie przez Prokuratora Rejonowego dla [...] postępowania w przedmiocie rozpatrzenia jego wniosku z dnia [...] września 2017 r. o podjęcie zawieszonego śledztwa. Skarżący podkreślił, że organ nie podejmuje w jego sprawie żadnych działań oraz odmawia mu wydania kopii pism.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej: p.p.s.a.), sądy administracyjne powołane są do rozpoznawania spraw sądowoadministracyjnych.
Stosownie do art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie m.in. w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 (tj. sprawy obejmujące, co do zasady, decyzje i postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, egzekucyjnym i zabezpieczającym, a także inne akty i czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjęte poza szeroko rozumianym postępowaniem administracyjnym) lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a (tj. sprawy obejmujące indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego oraz opinie zabezpieczające).
Ponadto sąd administracyjny, na mocy art. 3 § 2 pkt 9 p.p.s.a., rozpoznaje również skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w kodeksie postępowania administracyjnego, postępowań określonych w działach IV, V i VI ordynacji podatkowej oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.
Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie wyłącznie w sprawach ściśle przez ustawę określonych. Rolą sądu administracyjnego jest więc uprzednie zbadanie każdej z wniesionych skarg pod względem jej dopuszczalności. Dopiero stwierdzenie, że dana sprawa podlega kognicji sądów administracyjnych będzie otwierało drogę do merytorycznej oceny kwestionowanego aktu, czynności, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania.
Odnosząc treść przywołanych przepisów do przedmiotu skargi wniesionej do tutejszego Sądu należy wskazać, że nie mieści się ona w żadnej z wymienionych kategorii przewlekłości podlegających jurysdykcji sądów administracyjnych.
Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. o prokuraturze (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 740) prokuratura wykonuje zadania w zakresie ścigania przestępstw oraz stoi na straży praworządności. Nie jest zatem organem administracji publicznej, co oznacza, że sąd administracyjny nie jest uprawniony do kontroli działań podejmowanych przez wchodzących w skład tej prokuratury prokuratorów, ani do oceny ich pracy. W świetle art. 186 § 1 ustawy o prokuraturze skargi lub wnioski dotyczące prokuratora rozpoznaje prokurator bezpośrednio przełożony.
Z uwagi na brzmienie przytoczonych powyżej przepisów, sąd administracyjny nie jest właściwy do rozpoznania skargi, w której skarżący domaga się podjęcia przez Prokuratora Rejonowego dla [...] stosownych działań w przedmiocie rozpatrzenia jego wniosku o podjęcie zawieszonego śledztwa w sprawie karnej prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową dla [...].
W konsekwencji, przedmiotowa skarga nie podlega zaskarżeniu w postępowaniu sądowoadministracyjnym, tym samym skargę - jako niedopuszczalną - należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.