Wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi na bezczynność Prezydenta Miasta J. G. w przedmiocie rozpoznania wniosku o zawarcie umowy najmu lokalu mieszkalnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Kamieniecka po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego K. S. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi T. W. na bezczynność Prezydenta Miasta J. G. w przedmiocie rozpoznania wniosku o zawarcie umowy najmu lokalu mieszkalnego postanawia: przyznać radcy prawnemu K. S. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu kwotę 295,20 złotych (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych i dwadzieścia groszy) w tym 23 % podatku VAT tytułem nieopłaconych kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Inne orzeczenia o symbolu:
6219 Inne o symbolu podstawowym 621
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezydent Miasta
Uzasadnienie

Postanowieniem starszego referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 października 2018 r., sygn. akt IV SAB/Wr 171/18 przyznano skarżącemu prawo pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego z urzędu.

Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych we W. pełnomocnikiem z urzędu ustanowiła radcę prawnego K. S., który pismem z dnia 27 grudnia 2018 r. zajął stanowisko w sprawie i wniósł o przyznanie na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, powiększonych o 23 % podatku od towarów i usług oświadczając, że koszty te nie zostały przez skarżącego opłacone w całości ani w części.

Wyrokiem z dnia 9 stycznia 2019 r., sygn. akt IV SAB/Wr 171/18 tutejszy Sąd oddalił w całości wniesioną skargę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm., dalej p.p.s.a.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.

W myśl § 2 pkt 1 i § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r., poz. 68), koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia, w wysokości określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sporu.

Stosownie do treści § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) cytowanego rozporządzenia, w postępowaniu przed sądami administracyjnymi pierwszej instancji wysokość opłaty w sprawach, których przedmiotem nie jest należność pieniężna ani decyzja lub postanowienie Urzędu Patentowego, wynosi 240 złotych.

Jak wynika z kolei z § 4 ust. 3 tego aktu prawnego, przyznaną opłatę podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług wyliczoną według stawki podatku obowiązującej dla tego rodzaju czynności na podstawie przepisów podatku od towarów i usług.

Skoro reprezentujący skarżącego pełnomocnik ustanowiony z urzędu podjął czynności w niniejszej sprawie i złożył następnie wniosek o przyznanie kosztów pomocy prawnej według norm przepisanych, oświadczając jednocześnie, że nie zostały one pokryte przez skarżącego ani w całości, ani w części, należało przyznać mu wynagrodzenie w kwocie 295,20 złotych, obejmującej stosowną opłatę (240 złotych) powiększoną o 23 % podatku od towarów i usług (55,20 złotych).

Mając na uwadze powyższe okoliczności i działając na podstawie art. 250 § 1, art. 258 § 4 p.p.s.a. oraz § 4 ust. 3 i § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) powołanego rozporządzenia, należało orzec jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6219 Inne o symbolu podstawowym 621
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezydent Miasta