Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Lidia Serwiniowska po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. U. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego postanawia: I. odrzucić skargę; II. zwrócić stronie skarżącej kwotę 100 (słownie: stu) złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargi.
Pismem z dnia 16 sierpnia 2018 r. M. U. (zwana dalej skarżącą lub stroną) wniosła skargę na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego na okres świadczeniowy 2017/2018.
Wraz z wniesieniem skargi na rachunek bankowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu została uiszczona przez skarżącą kwota 100 złotych tytułem wpisu od skargi, zaksięgowana następnie pod pozycją [...].
Zarządzeniem przewodniczącego wydziału z dnia 28 września 2018 r. skarżąca została wezwana do nadesłania w terminie 7 dni dowodu złożenia we właściwym organie stosownego środka prawnego służącego usunięciu bezczynności, z tym pouczeniem, że jego nieprzedstawienie we wskazanym terminie będzie prowadziło do odrzucenia skargi.
Powyższe wezwanie zostało doręczone dorosłemu domownikowi strony skarżącej w dniu 4 października 2018 r. W przewidzianym okresie, który upływał z dniem 11 października 2018 r. (czwartek), skarżąca nie wyjaśniła, czy przed wniesieniem skargi wyczerpała przysługujące jej środki zakwestionowania bezczynności Wojewody.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, podkreślając że skarżąca przed złożeniem skargi nie wystąpiła z ponagleniem, o którym mowa w art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm., dalej k.p.a.).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej p.p.s.a.), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka.
Przy czym przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.).
W myśl art. 37 § 1 pkt 2 k.p.a., jeśli postępowanie jest prowadzone dłużej niż jest to niezbędne do załatwienia sprawy (przewlekłość) stronie służy prawo do wniesienia ponaglenia. Ponaglenie wnosi się do organu wyższego stopnia za pośrednictwem organu prowadzącego postępowanie albo do organu prowadzącego postępowanie - jeżeli nie ma organu wyższego stopnia (art. 37 § 3 k.p.a.). Przywołane brzmienie art. 37 k.p.a. obowiązuje od dnia 1 czerwca 2017 r. Wcześniej na niezałatwienie sprawy w terminie lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie przysługiwało zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli takiego organu nie było - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy należało stwierdzić, że skarżąca nie wykazała, aby wyczerpała przysługujące jej na mocy art. 37 k.p.a. środki zaskarżenia bezczynności Wojewody. Również organ wskazał, że do takiej sytuacji w toku prowadzonego przez niego postępowania nie doszło, co znajduje potwierdzenie w przesłanych przez niego aktach sprawy.
Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności, skargę - jako niedopuszczalną - należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., o czym orzeczono w punkcie I sentencji.
Zgodnie zaś z treścią art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a., stanowiącego o obowiązku zwrócenia stronie z urzędu całego uiszczonego wpisu od pisma odrzuconego lub cofniętego, orzeczono jak w punkcie II sentencji postanowienia.