Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Masternak-Kubiak po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. J. na bezczynność Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w J. G. w przedmiocie wydania decyzji w sprawie zasiłku celowego postanawia : odrzucić skargę.
W dniu 28 kwietnia 2008 r. została przesłana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. skarga M. J. na bezczynność Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w J. G. w przedmiocie wydania decyzji w sprawie zasiłku celowego.
Skarżący wskazał, że pomimo uchylenia przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. G. decyzji z dnia [...] r. nr [...]odmawiającej przyznania wsparcia pieniężnego, organ I instancji pozostaje w bezczynności nie wydając ponownej decyzji w sprawie.
W odpowiedzi na powyższą skargę Kolegium [...] r. nr [...], uchyliło decyzję organu I instancji w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia. Kolegium podkreśliło, że z materiałów sprawy przekazanych przez organ I instancji wynika, że organ ten ponownie sprawę rozpoznał w dniu [...] r. i decyzją nr [...] ponownie odmówił M. J. przyznania w styczniu 2008 r. świadczeń pieniężnych w formie zasiłku celowego z pomocy społecznej na zapłatę rachunków i wykup leków.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze podkreśliło, że w powyższej sprawie skarżący nie składał zażalenia na nie załatwienie sprawy w terminie, jak również nie składał odwołania o decyzji wydanej w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy.
Zarządzeniem z dnia 23 czerwca 2008 r. skarżący został wezwany do złożenia oświadczenia, czy składał zażalenie do organu wyższego stopnia na niezałatwienie przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w J. G. sprawy.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie skarżący oświadczył, że wielokrotnie składał zażalenia na działalność oraz na bezczynność Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, w tym miedzy innymi w dniu 31 marca 2008 r oraz w dniu 11 czerwca 2008 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi z dnia 30 sierpnia 2002 r. (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., skargę (w tym także skargę na bezczynność) można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich.
Wyczerpanie trybu zaskarżenia w stadium administracyjnym jest warunkiem dopuszczalności skargi np. (postanowienie NSA z dnia 14 marca 1999 r. w sprawie III SA 7254/98 - Lex nr 43843). Wniesienie skargi na bezczynność organu jest dopuszczalne i możliwe wówczas, gdy strona wyczerpała tryb przewidziany w art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego, bowiem zażalenie, o którym mowa w podanym przepisie, jest równoznaczne ze środkiem odwoławczym w rozumieniu art. 52 §1 p.p.s.a. i spełnia kryterium "wyczerpania środków zaskarżenia" w rozumieniu art. 52 § 2 cyt. ustawy.
Przepis art. 37 k.p.a. wprost stanowi, iż na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 k.p.a. lub ustalonym w myśl art. 36 k.p.a. służy stronie zażalenie do organu wyższego stopnia. Zaś art. 52 § 2 p.p.s.a. dając definicję "wyczerpania środków zaskarżenia" stanowi, że należy pod tym pojęciem rozumieć sytuacje, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia taki, jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Przepis ten wyraża zasadę, że postępowanie sądowoadministracyjne nie powinno zastępować postępowania administracyjnego, a zatem nie może zostać wszczęte dopóki toczy się postępowanie administracyjne. Strony powinny dochodzić swoich praw w pierwszej kolejności w toku postępowania administracyjnego. Wymóg "wyczerpania środków zaskarżenia" ma merytoryczny, a nie formalny charakter, co oznacza, że w każdym wypadku stwierdzenia braku spełnienia takiej przesłanki sąd administracyjny jest zobowiązany skargę odrzucić z powodu jej niedopuszczalności.
W sprawie niniejszej sprawie Sąd nie był w stanie ustalić czy warunek wyczerpania trybu zażaleniowego przed wniesieniem skargi został spełniony.
W piśmie z dnia 26 czerwca 2008 r. skarżący co prawda stwierdził, że w trakcie postępowania składał takie zażalenia, jednak, jak sam oświadczył, zażalenia to składał w datach 31 marca 2008 r. - a więc przed wydaniem decyzji Kolegium uchylającej decyzję MOPS, oraz w dacie 11 czerwca 2008 r. - a więc już po wydaniu przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w J. G. decyzji z dnia [...] r., wydanej na skutej uchylenie poprzedniej decyzji. Innych zażaleń na bezczynność złożonych w trybie art. 37 k.p.a. skarżący (pomimo zobowiązania go do tego) nie wskazał, ani nie zostały dołączone do akt administracyjnych sprawy, a tym samym Sąd nie był w stanie stwierdzić, czy zostały spełnione warunki złożenia skargi na bezczynność Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w J. G.
Mając powyższe na uwadze z mocy art. 58 §1 pkt 3 p.p.s.a skarga jako niedopuszczalna podlegała odrzuceniu.