Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2016 r., na posiedzeniu niejawnym, wniosku Z. R. o przyznanie prawa pomocy w pełnym zakresie obejmującym zwolnienie z kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata z urzędu, w sprawie ze skargi Z. R. na przewlekłość postępowania Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 5 marca 2013 r. w sprawie zasiłku z pomocy społecznej postanawia: I. umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne wszczęte wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych; II. odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata z urzędu.
Postanowieniem Sądu z dnia 18 lutego 2014 r. oddalono wniosek Z. R. (dalej: skarżący) o przyznanie prawa pomocy z uwagi na to, że skarżący nadużywa prawa do przyznania mu prawa pomocy.
Postanowieniem Sądu z dnia 30 kwietnia 2014 r. odmówiono zawieszenia postępowania.
Na rozprawie w dniu 8 października 2014 r. skarżący złożył wniosek o ustanowienie adwokata i odroczenie rozprawy.
Po rozpoznaniu tego wniosku postanowieniem referendarza sądowego z dnia 7 listopada 2014 r. umorzono postępowanie sądowoadministracyjne wszczęte kolejnym wnioskiem o przyznanie prawa pomocy z uwagi na to, że okoliczności dotyczące odmowy przyznania prawa pomocy z uwagi na nadużycie prawa do przyznania mu prawa pomocy nie uległy zmianie.
Postanowieniem Sadu z dnia 7 stycznia 2015 r. oddalono wniosek o wyłącznie sędziów WSA we Wrocławiu i odrzucono wniosek o wyłączenie sędziów NSA oraz sędziów WSA w Gliwicach.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2015 r. umorzył postępowanie w części dotyczącej złożonego tego samego dnia na rozprawie, wniosku o udzielenie pomocy prawnej (pkt I sentencji) i oddalił skargę (pkt II sentencji).
W uzasadnieniu powyższego orzeczenia odnośnie pkt I sentencji stwierdzono, że wnioski takie skarżący składał już dwukrotnie, a w dniu 15 kwietnia 2015 r. nie wskazał na nowe okoliczności i w tej sytuacji stanowisko Sądu pozostaje niezmienne. Dodatkowo Sąd zauważył, że wniosek skarżącego jest tylko z pozoru wnioskiem o przyznanie prawa pomocy, a w istocie zmierza do spowodowania przewlekłego prowadzenia postępowania. Okoliczności towarzyszące wnoszonym przez skarżącego licznym skargom do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na różnego rodzaju akty i czynności lub na bezczynność względnie przewlekle prowadzenie postępowania dowodzą, że wykorzystuje on instytucję prawa pomocy niezgodnie z jego celem, nie dla ochrony swoich praw, lecz wyłącznie w celu odroczenia rozprawy a następnie formułowania zarzutu o przewlekłości tego postępowania.
W ocenie Sądu na taką cenę składa się nie tylko brak uzasadnienia ponownego wniosku o przyznanie prawa pomocy, ale także znane Sądowi z urzędu okoliczności, tj. że niemal każdorazowo, po wyznaczeniu rozpraw, skarżący składa wniosek o przyznanie prawa pomocy i towarzyszący mu wniosek o odroczenie rozprawy.
Sąd stwierdził, że skarżący w latach 2009 - 2014 wniósł do Wydziału IV tutejszego Sądu kilkaset skarg i wniosków wszczynających postępowanie sądowe. W większości rozpoznanych spraw, skargi strony zostały odrzucone.
W tym samym okresie skarżący złożył również około kilkaset wniosków o przyznanie prawa pomocy, przy czym część wniosków pozostawiono bez rozpoznania, część wniosków oddalono na podstawie art. 247 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi z uwagi na oczywistą bezzasadność skargi. W wielu sprawach umorzono postępowanie wszczęte wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych, jak również postępowanie wszczęte kolejnym wnioskiem o przyznanie pełnomocnika z urzędu.