Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Lidia Serwiniowska po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. K. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu w sprawie ze skargi J. K. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy J.-L. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej postanawia: pozostawić bez rozpoznania wniosek o przyznanie prawa pomocy.
Wyrokiem z dnia 22 stycznia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę J. K. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy J.-L. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej.
Skarżący, pismem z dnia 23 stycznia 2009 r., złożył w niniejszej sprawie wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
Wobec powyższego, pismem z dnia 28 stycznia 2009 r., referendarz sądowy wezwał skarżącego do złożenia wniosku na urzędowym formularzu PPF w terminie siedmiu dni od dnia jego otrzymania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki zawierającej wezwanie wynika, że w dniu 17 lutego 2009 r. zostało odebrane osobiście przez wnioskodawcę. Przy czym, wezwanie zawierało błąd w sygnaturze akt. Zamiast IV SAB/Wr 27/08, zostało opatrzone sygnaturą IV SAB/Wr 270/08.
Zarządzeniem z dnia 18 marca 2009 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu pozostawił wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania, z powodu niezłożenia wniosku na urzędowym formularzu.
Od zarządzenia referendarza sądowego skarżący wniósł sprzeciw, podnosząc błędne założenie, że wezwanie z dnia 28 stycznia 2009 r. zostało mu doręczone w dniu 17 lutego 2009 r. oraz oznaczenie wezwania sygnaturą sprawy, w której nie jest stroną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przepis art. 260 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a. stanowi, że w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega ponownie rozpoznaniu przez Sąd.
Zgodnie z art. 252 § 2 p.p.s.a. wniosek o przyznanie prawa pomocy składa się na urzędowym formularzu według ustalonego wzoru.
Natomiast w myśl art. 257 p.p.s.a. wniosek o przyznanie prawa pomocy, który nie został złożony na urzędowym formularzu lub którego braków strona nie uzupełniała w zakreślonym terminie, pozostawia się bez rozpoznania.
Pomimo skutecznie doręczonego skarżącemu w dniu 17 lutego 2009 r. wezwania referendarza sądowego, co potwierdził własnoręcznym podpisem na zwrotnym potwierdzeniu jego odbioru, nie złożył on wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu. Przy czym, podkreślenia wymaga, że o skutkach niewykonania w przepisanym terminie wezwania, skarżący został prawidłowo pouczony.
Nadto, Sąd stwierdził, że powoływanie się przez J. K. na błędne oznaczenie sygnatury akt w wezwaniu z dnia 28 stycznia 2009 r., nie usprawiedliwia niezłożenia wniosku na wymaganym formularzu, gdyż skarżący wiedział w jakiej sprawie złożył w Sądzie wniosek o przyznanie prawa pomocy. Bez żadnego wysiłku mógł też, mając na względzie charakter zaistniałego błędu, zorientować się, w jakiej sprawie został wezwany do wykonania czynności. Tym bardziej, że od momentu zarejestrowania sprawy z jego skargi trzykrotnie, w Wydziale Informacji Sądowej tutejszego Sądu, przeglądał akta. Ostatni raz w dniu 9 lutego 2009 r., a więc wówczas, gdy wezwanie referendarza sądowego z dnia 28 stycznia 2009 r. z błędnym oznaczeniem sygnatury akt, zostało już do nich włączone.
Skoro zatem termin do wykonania wezwania upłynął bezskutecznie we wtorek 24 lutego 2009 r., należało wniosek o przyznanie prawa pomocy pozostawić bez rozpoznania o czym, na podstawie art. 257 p.p.s.a., orzeczono w sentencji postanowienia.