Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosława Rozbicka - Ostrowska po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2015 r., na posiedzeniu niejawnym, sprawy ze skargi K. S., na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ś. w przedmiocie wydania decyzji w sprawie zasiłku celowego na wniosek z września 2013 r., postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z 30 września 2014 r. K.S. (zwana dalej stroną lub skarżącą) wniosła skargę do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego we W. (data wpływu 7 listopada 2014r. ) na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ś. polegającą na niewydaniu decyzji w zakresie przyznania - na wniosek strony z września 2013 r. - zasiłku celowego z przeznaczeniem na dofinansowanie zakupu kuchenki elektrycznej.
Pismem z 19 listopada 2014 r. skarżąca została wezwana do wykazania, że przed wniesieniem przedmiotowej skargi wystąpiła z zażaleniem na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej do organu wyższego stopnia.
Strona, realizując wezwanie Sądu, podała, że przed wniesieniem skargi złożyła kilka pism do ośrodka pomocy społecznej jak i kilka zażaleń do właściwego samorządowego kolegium odwoławczego. Na poparcie swojego stanowiska skarżąca załączyła: odwołania z 29 maja 2013 r. i 24 stycznia 2014 r., zażalenie z 26 sierpnia 2014 r. a także oświadczenie T.S. z 29 października 2014 r.
Jednocześnie Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej pismem procesowym z dnia 30 grudnia2014r. poinformował, że skarżąca w dniu 28 listopada 2014 r. złożyła za pośrednictwem ośrodka, zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu na bezczynność Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ś. w przedmiocie niewydania decyzji załatwiającej wniosek strony z września 2013 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej - w skrócie - "p.p.s.a."), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka.
Przy czym przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.).
Postępowanie, w ramach którego zapaść miałoby rozstrzygnięcie oczekiwane przez skarżącą, uregulowane zostało ustawą z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., pioz. 267 ze zm., zwanej dalej w skrócie k.p.a.), która w art. 37 § 1 przewiduje, że na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
Zatem w stanie faktycznym niniejszej sprawy, aby strona mogła wystąpić ze skuteczną - pod względem formalnym - skargą na bezczynność organu, zobowiązana była do uprzedniego wystąpienia z zażaleniem do organu wyższego stopnia. Przy czym należy podkreślić, że zażalenie takie strona powinna złożyć przed wszczęciem postępowania sądowo-administracyjnego (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z: 19 lutego 2014 r., sygn. akt II OSK 334/14 oraz 5 września 2014 r., sygn. akt I OSK 2046/14).