Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. R. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. w przedmiocie rozpoznania odwołania i publikacji decyzji w sprawie odmowy przyznania zasiłku celowego postanawia: oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy.
Wyrokiem z dnia 2 lipca 2013 r., sygn. akt IV SAB/Wr 30/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Z. R. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. w przedmiocie rozpoznania odwołania i publikacji decyzji w sprawie odmowy przyznania zasiłku celowego.
Skarżący, pismami z dni 6 i 19 sierpnia oraz 10 września 2013 r., wniósł m. in. szereg skarg o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnych orzeczeń kończących postępowanie, w tym również w sprawie objętej niniejszą sygnaturą akt.
W dniu 13 grudniu 2013 r. skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w celu wniesienia skargi do NSA o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku.
Postanowieniem z dnia 1 lipca 2014 r. Sąd odrzucił skargę Z. R. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku z dnia 2 lipca 2013 r. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego (art. 175 § 1 w związku z art. 285l ustawy - Prawo o postepowaniu przed sądami administracyjnymi). W rozpoznawanej sprawie skargę sporządził osobiście skarżący, który nie należy do kręgu osób wymienionych w art. 175 p.p.s.a. W tej sytuacji sporządzona osobiście przez skarżącego skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, a więc z naruszeniem wymogu z art. 175 § 1 p.p.s.a., podlegała odrzuceniu stosownie do art. 285f § 3 p.p.s.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Z treści art. 245 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) wynika, że zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata lub radcy prawnego obejmuje prawo pomocy w zakresie całkowitym, które zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 tej ustawy może zostać przyznane osobie fizycznej - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Stosownie do art. 243 § 1 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.
Natomiast w myśl art. 247 p.p.s.a. prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi.
Przesłanka oczywistej bezzasadności skargi, o której mowa w art. 247 p.p.s.a., odnosi się do skargi wszczynającej postępowanie przed sądem administracyjnym, a zatem także do skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia Sądu.
W niniejszej sprawie zachodzi przesłanka oczywistej bezzasadności skargi, o której mowa w przytoczonym art. 247 p.p.s.a.
Bezzasadność skargi zachodzi wówczas, gdy obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie, bez konieczności dokonywania głębszej analizy prawnej, wyklucza możliwość uznania żądania skarżącego.
Stosownie do przepisu art. 285f § 3 p.p.s.a. skargę nieopłaconą, skargę wniesioną z naruszeniem art. 175 § 1 p.p.s.a. oraz skargę, której braków strona nie uzupełniła w terminie, sąd odrzuca na posiedzeniu niejawnym.
W badanej sprawie skarżący domagał się od Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w celu sporządzenia skargi, która nie jest jednak dopuszczalna.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia powinna być bowiem sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego (art. 175 § 1 w związku z art. 285l p.p.s.a.). Skargę tę skarżący sporządził jednak osobiście, przy czym skarżący nie należy do kręgu osób wymienionych w art. 175 p.p.s.a.
Skoro zatem skarżący skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sporządził osobiście, Sąd postanowieniem z dnia 1 lipca 2014 r. odrzucił ją jako niedopuszczalną w oparciu o treść art. 285f § 3 p.p.s.a.
Z tych względów skarżącemu nie przysługuje prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 247 p.p.s.a, orzekł jak w sentencji postanowienia.