Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński Sędzia WSA Wanda Wiatkowska - Ilków po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku J.G. o sprostowanie oczywistej omyłki pisarskiej w punkcie III wyroku z dnia 30 maja 2014 r. w sprawie ze skargi J. G. na bezczynność Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej we W. w przedmiocie wydania odpisów z akt sprawy postanawia: oddalić wniosek o sprostowanie punktu III sentencji wyroku z dnia 30 maja 2014 r., sygn. akt IV SAB/Wr 49/14
Wyrokiem z dnia 30 maja 2014 r., sygn. akt IV SAB/Wr 49/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu po rozpoznaniu sprawy ze skargi J. G. na bezczynność Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej we W. w sprawie wydania odpisów z akt, w punkcie I. zobowiązał Rejonową Wojskową Komisję Lekarską we W. do rozpoznania wniosku skarżącego z dnia 4 września 2013 r. w terminie 14 dni od daty otrzymania wyroku wraz ze stwierdzeniem jego prawomocności, w punkcie II. stwierdził, że bezczynność Komisji nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, w punkcie III. zasądził od Rejonowej Komisji Lekarskiej we W. na rzecz skarżącego kwotę 100 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Postanowieniem z dnia 8 lipca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu sprostował z urzędu oczywistą omyłkę pisarską w punkcie III. wyroku w ten sposób, że wykreślił powyższy punkt w przytoczonym brzmieniu. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że wobec braku obowiązku uiszczenia kosztów sądowych w sprawach związanych z bezczynnością organu dotyczącą stosunków służbowych, brak było podstaw do nakazania organowi zwrotu kwoty 100 złotych na rzecz skarżącego.
W zażaleniu na powyższe postanowienie J. G. zakwestionował możliwość eliminowania stwierdzonych błędów na zasadzie zwykłej omyłki pisarskiej. W jego ocenie, taka sytuacja będzie miała miejsce wyjątkowo, gdzie nastąpił błąd drobny, oczywisty, niebudzący wątpliwości.
Postanowieniem z dnia 19 września 2014 r., sygn. akt I OZ 748/14 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone postanowienie Sądu I instancji z dnia 8 lipca 2014 r.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że warunkiem dopuszczalności sprostowania wyroku jest by wymienione w powołanym przepisie nieprawidłowości miały charakter oczywisty, tzn. niebudzący wątpliwości, bezsporny, pewny. Oczywistość omyłki wyraża się zaś w tym, że jest ona natychmiast rozpoznawalna i wynika jednoznacznie z treści orzeczenia. W żadnym razie sprostowanie orzeczenia nie może prowadzić do zmiany zawartego w nim rozstrzygnięcia. Nie sposób zatem przyjąć, by sprostowanie oczywistej omyłki mogło polegać na wyeliminowaniu wyodrębnionej punktem części rozstrzygnięcia zawartego w wyroku. Instytucja ta nie służy bowiem zmianie podejmowanych przez sąd rozstrzygnięć.
Skarżący złożył także zażalenie na postanowienie w przedmiocie zwrotu kosztów zawarte w punkcie III sentencji wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 maja 2014 r., sygn. akt IV SAB/Wr 49/14.
Postanowieniem z dnia 19 września 2014 r., sygn. akt I OZ 747/14 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie skarżącego na postanowienie w przedmiocie zwrotu kosztów zawarte w pkt III sentencji wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 8 lipca 2014 r. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że okoliczność, iż zażalenie na orzeczenie w przedmiocie kosztów złożył jedynie skarżący, w kontekście zakazu reformationis in peius, czyni niemożliwym odniesienie się do powyższej kwestii. Zdaniem Sądu, nie sposób jednakże uznać za uzasadnione wywody skarżącego, jakoby jego koszty celowe wzrosły do kwoty 240 złotych, co uzasadnia zmianę postanowienia zawartego w punkcie II wyroku w tym zakresie. Kwota zwrotu kosztów postępowania powinna być adekwatna do racjonalnych i celowych kosztów poniesionych przez strony, żądanie zaś zwrotu kosztów postępowania przed sądem pierwszej instancji może być uwzględnione tylko wówczas, jeżeli strona poniosła określone koszty postępowania. W świetle akt sprawy, Sąd stwierdził zatem brak usprawiedliwienia dla dokonania zmiany kwoty zwrotu kosztów postępowania przyznanej skarżącemu w pkt III wyroku.