Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ireneusz Dukiel po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. S. na bezczynność Prezydenta Miasta Ś. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego i energetycznego postanawia: odrzucić skargę
Pismem z dnia 11 marca 2019 r. K. S. (dalej: skarżąca lub strona) wniosła skargę na bezczynność Prezydenta Miasta Ś. (dalej: organ) w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego i energetycznego.
Zarządzeniem przewodniczącego wydziału z dnia 26 marca 2019 r. skarżąca została wezwana do usunięcia braków formalnych wniesionej skargi poprzez nadesłanie w terminie 7 dni dowodu złożenia we właściwym organie ponaglenia na niezałatwienie sprawy, z tym pouczeniem, że jego nieprzedstawienie we wskazanym terminie będzie prowadziło do odrzucenia skargi.
Powyższe wezwanie zostało doręczone skarżącej w dniu 3 kwietnia 2019 r. W przewidzianym okresie, który upływał z dniem 10 kwietnia 2019 r. (środka), skarżąca nie wyjaśniła, czy przed wniesieniem skargi wyczerpała przysługujące jej środki zakwestionowania bezczynności organu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej u.p.p.s.a.), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka.
Przy czym przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 u.p.p.s.a.).
W niniejszej sprawie strona nie dołączyła do skargi dowodu złożenia ponaglenia na bezczynność organu. W związku z czym wniesiona przez nią skarga dotknięta była brakiem formalnym w tym zakresie.
W myśl art. 49 § 1 u.p.p.s.a., jeśli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę do jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. Taka zaś sytuacja zachodzi w przypadku pisma procesowego szczególnego rodzaju, jakim jest skarga, gdyż konsekwencją nieuzupełnienia w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi jest jej odrzucenie (art. 58 § 1 pkt 3 u.p.p.s.a.).
Stosownie do treści art. 83 § 1 i 2 u.p.p.s.a., terminy oblicza się według przepisów prawa cywilnego, z tym zastrzeżeniem, że jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy.
W myśl art. 111 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 ze zm.), termin oznaczony w dniach kończy się z upływem ostatniego dnia, przy czym jeżeli początkiem terminu oznaczonego w dniach jest pewne zdarzenie, nie uwzględnia się przy obliczaniu terminu dnia, w którym to zdarzenie nastąpiło.
W przedmiotowej sprawie wezwanie do usunięcia dostrzeżonych braków formalnych skargi zostało doręczone stronie w dniu 3 kwietnia 2019 r. Zatem siedmiodniowy termin na podpisanie skargi upływał z dniem 10 kwietnia 2019 r., który wypadał w środę. W zakreślonym terminie strona nie przedłożyła jednak dowodu wniesienia ponaglenia na bezczynność organu.
Wobec powyższego przedmiotową skargę, której braków formalnych nie usunięto w wyznaczonym terminie, należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 u.p.p.s.a., o czym orzeczono w sentencji niniejszego postanowienia.