Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA - Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. R. na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. w zakresie przekazania do tut. Sądu skargi z dnia 23 lutego 2010 r. postanawia: odrzucić skargę.
Skarżący Z.R. wniósł do tut. Sądu w dniu 12 listopada 2010 r. skargę, w której podał, że w pkt II pisma z dnia 20 lipca 2010 r. zwrócił się bezpośrednio do Przewodniczącego o stwierdzenie bezczynności ze strony Dyrektora MOPS w związku z obrazą przez niego art. 54 § 2 p.p.s.a., w związku z nieprzekazaniem do Sądu wraz z odpowiedzią jego skargi z dnia 23 lutego 2010 r. zarejestrowanej pod sygn. IV Ko 16/10.
Zarzucił, że do tej pory Sąd nie uruchomił postępowania w przedmiocie bezczynności Dyrektora MOPS, czego domagał się we wniosku z dnia 20 lipca 2010r. Oznacza to, w ocenie skarżącego, że mimo zgłoszonego wniosku Sąd do chwili obecnej nie zdyscyplinował organu do dokonania czynności i przekazania skargi wraz z odpowiedzią i aktami sprawy do Sądu. Podał, że grzywna orzeczona w sprawie sygn. akt IV SO/Wr 12/10 nie jest jednocześnie stwierdzeniem bezczynności i jak widać nie dyscyplinuje organu do działań. Powołując się na powyższe, domagał się wszczęcia postępowania w sprawie bezczynności Dyrektora MOPS i wniósł o "wymuszenie zwrotu skargi wraz z odpowiedzią i aktami, co pozwoli Sądowi na jej rozpoznanie".
Zarządzeniem z dnia 24 listopada 2010 r. skarżący został wezwany do sprecyzowania skargi (k. 5). W odpowiedzi na powyższe zarządzenie skarżący w zakreślonym terminie sprecyzował przedmiot skargi wniesionej w niniejszej sprawie padając, że dotyczy ona bezczynności organu w zakresie przekazania do tut. Sądu jego skargi z dnia 23 lutego 2010 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skarga podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna.
Podstawą merytorycznego rozpoznania skargi jest stwierdzenie, że jej przedmiot podlega rozpoznaniu przez sąd administracyjny. Uznanie, że nie mieści się ona w zakresie kognicji sądów administracyjnych powoduje odrzucenie skargi, jako niedopuszczalnej, co wynika z art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. Zakres kognicji sądów administracyjnych określa art. 3 § 2 p.p.s.a., zgodnie z którym kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;