Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku J. T. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego (odnośnie sprawy ze skargi na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie statusu osoby bezrobotnej) postanawia: ustanowić dla wnioskodawcy radcę prawnego z urzędu;
Pismem procesowym datowanym na 18 stycznia 2018 r., J. T. wniósł o ustanowienie radcy prawnego z urzędu w osobie S. B. Następnie, w dniu 22 stycznia 2018 r. wyżej wymieniony złożył urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy, gdzie określił, iż domaga się nie tylko ustanowienia radcy prawnego, lecz nadto także zwolnienia od kosztów sądowych. W treści tego formularza wnioskodawca podniósł, że jest osobą niepełnosprawną, gospodaruje samotnie, nie posiada żadnych nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych i uzyskuje dochód w ramach świadczenia z "pomocy społecznej", w kwocie 634 zł, do czego dochodzi "świadczenie na żywność" (100 zł), "zasiłek na leki" (185 zł kwartalnie), bon na zakup opału (200 zł jednorazowo) oraz wyrównanie do zasiłku okresowego (20 zł kwartalnie). Nadto strona wymieniła obciążające ją koszty utrzymania wymieniając wśród nich między innymi opłatę za energię elektryczną (102 zł - co dwa miesiące) oraz wydatki na żywność (320 zł), leki (15 zł) i środki czystości (25 zł).
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje.
W pierwszej kolejności należy odnotować, że - jak określił J. T. we wniosku - ubiega się on o przyznanie prawa pomocy w sprawie, której przedmiotem zaskarżenia ma być decyzja administracyjna wydana przez Wojewodę Śląskiego w przedmiocie statusu osoby bezrobotnej. Wnioskodawca będzie więc w tej sprawie objęty zwolnieniem od kosztów sądowych z mocy samego prawa, na podstawie z art. 239 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a., a w konsekwencji, jego wniosek o zwolnienie z obowiązku uiszczenia tych kosztów jest od samego początku bezprzedmiotowy i dlatego nie podlega rozpoznaniu.
Odnosząc się natomiast do wniosku strony o ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika należy wskazać, że w myśl zasady wynikającej z art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie częściowym (czyli po myśli art. 245 § 3 tej ustawy, mogącym obejmować między innymi ustanowienie adwokata lub radcy prawnego) następuje wtedy, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie uiścić pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W tym kontekście uznano, że okoliczności sprawy uzasadniają uwzględnienie zgłoszonego żądania.
Z oświadczeń wnioskującego wynika, iż nie posiada on żadnych zasobów finansowych ani łatwego do spieniężenia majątku i utrzymuje się wyłącznie ze świadczeń z pomocy społecznej. Jego niewątpliwie trudną sytuację materialną potwierdzają przy tym dokumenty nadesłane przezeń w zakresie innej sprawy o sygn. IV SA/Gl 775/17, gdzie przed kilkoma miesiącami również ubiegał się o prawo pomocy (a jego wniosek został uwzględniony postanowieniem z dnia 2 października 2017 r.). Z dokumentów tych wynika mianowicie, że wyżej wymieniony to osoba niepełnosprawna i schorowana (patrz: dokumenty źródłowe nadesłane wraz z tamtym wnioskiem), zaś jedynym dochodem są dlań świadczenia o charakterze socjalnym (w tym zasiłek stały i dodatek mieszkaniowy - vide: zaświadczenie MOPR w Z. oraz kopia decyzji administracyjnej, stanowiące karty nr 14 i 15 akt wspomnianej sprawy).
Mając zatem na uwadze, iż brak jest okoliczności, które mogłyby wskazywać, aby opisane wyżej, ciężkie położenie wnioskodawcy miało ulec w ostatnim okresie poprawie uznano, iż wykazał on w sposób dostatecznie przekonujący, że opłacenie radcy prawnego z wyboru przekracza jego możliwości płatnicze. Dlatego postanowiono jak w sentencji działając na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a. oraz w oparciu o art. 246 § 1 pkt 2 tej ustawy.