Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Poznaniu Damian Mataczyński po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2015r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J.P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata postanawia przyznać prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w Poznaniu
J.P. na urzędowym formularzu złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata. Z informacji zawartych we wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, że przedmiotem skargi jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z [...] listopada 2014r. nr [...] w sprawie specjalnego zasiłku celowego. Wnioskodawczyni przedstawiając swą sytuację materialną wskazała, że nie posiada żadnego majątku a jej jedyny dochód stanowi emerytura w kwocie [...] zł. netto. Zgodnie z zestawieniem skarżącej z uzyskiwanego dochodu opłaca czynsz w kwocie [...] zł., media ok. [...] zł. i zakup lekarstw ok. [...] zł.
Na podstawie art. 245 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.- dalej P.p.s.a.) stwierdzić należy, że prawo pomocy może być przyznane w zakresie częściowym, które obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
Przesłanki regulujące przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej zawarte są w art. 246 §1 pkt 2 P.p.s.a., zgodnie z którym prawo pomocy w zakresie częściowym Sąd przyznaje, gdy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Instytucja prawa pomocy jest więc wyjątkiem od ogólnej zasady ustanowionej w art. 199 P.p.s.a., zgodnie z którą strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Ciężar dowodu wykazania okoliczności uzasadniających przyznanie prawa pomocy, o których mowa w art. 246 § 2 P.p.s.a. spoczywa na stronie składającej wniosek o jego przyznanie. Oznacza to, że powinna ona poczynić wszelkie kroki mające na celu uprawdopodobnienie tych okoliczności. Ponadto należy podkreślić, że udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest także formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno sprowadzać się do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie jej udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście obiektywnie niemożliwe.
Odnosząc te uwagi do rozpatrywanej sprawy stwierdzić trzeba, że sytuacja majątkowa i rodzinna skarżącej uzasadnia ocenę, że nie jest ona w stanie, bez ograniczeń w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych, wygospodarować środków finansowych na wynagrodzenie pełnomocnika z wyboru. Mając powyższe na uwadze zasadnym jest przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 246 §1 pkt 2 oraz art. 258 §1 i §2 pkt 7 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia