Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie z wniosku K. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika w sprawie ze skargi K. K. na bezczynność Rzecznika Praw Obywatelskich w przedmiocie odpowiedzi na pismo postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
K. K. wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika. Prawo pomocy pozostaje z związku ze skargą K. K. na bezczynność Rzecznika Praw Obywatelskich w przedmiocie odpowiedzi na pismo (skarga zarejestrowana pod sygn. akt IV SAB/Wa 113/15).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje m. in. zwolnienie tylko od kosztów sądowych w całości lub w części. Jednakże stosownie do art. 247 tej ustawy prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Oczywista bezzasadność skargi, w rozumieniu art. 247 powołanej ustawy, powoduje, że skarżącemu nie przysługuje prawo pomocy (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 września 2004 r., sygn. OZ 377/04, Lex nr 837862). O oczywistej bezzasadności skargi można mówić wtedy, gdy bez konieczności dokonywania gruntownej analizy stanu faktycznego i prawnego sprawy, jest zupełnie oczywiste, że skarga nie może zostać uwzględniona. Przy czym stwierdzenie przez sąd oczywistej bezzasadności skargi powoduje, że skarga taka podlegać będzie oddaleniu bądź odrzuceniu. Wskazany przepis nie różnicuje przyczyn bezzasadności skargi, należy zatem stwierdzić, że prawo pomocy nie przysługuje zarówno w razie oczywistej bezzasadności skargi z przyczyn procesowych, jak i z przyczyn uregulowanych w przepisach materialnoprawnych (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd. 2.; M. Wierzbowski, A. Wiktorowska, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2011, str. 1034 i nast.).
W niniejszej sprawie zachodzi przesłanka oczywistej bezzasadności skargi, albowiem skarga jest niedopuszczalna. Treść skargi K. K. jednoznacznie wskazuje, że nie ma ona cech środka prawnego uregulowanego w przepisach postępowania administracyjnego lub innych procedurach.
Skarżąca nie wskazuje na żaden akt lub czynność w rozumieniu art. 3 § 2 powołanej ustawy, natomiast z treści skargi wynika, że domaga się podjęcia działań przez Rzecznika Praw Obywatelskich w skierowanym do organu piśmie z dnia 4 marca 2014 r. Wystąpienie skarżącej nie podlega kontroli sądu administracyjnego zarówno na podstawie powołanego wyżej art. 3, jak i na podstawie przepisów ustaw szczególnych.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności stwierdzić należy, że ze względu na oczywistą bezzasadność skargi, na mocy art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało orzec jak w sentencji.