Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: - Monika Stępkowska-Bigiej po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku E. C. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata postanawia: 1) zwolnić E. C. od kosztów sądowych, 2) ustanowić dla E. C. adwokata.
E. C. (zwany dalej: "wnioskodawczynią") złożyła do Sądu urzędowy formularz PPF, jako przedmiot zaskarżenia wskazując decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad. Wnioskodawczyni domaga się zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata. Z informacji zawartych na urzędowym formularzu PPF oraz oświadczeń i dokumentów nadesłanych w uzupełnieniu wniosku przy piśmie z dnia 24 marca 2016 r. wynika, że wnioskodawczyni jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku. We wspólnym gospodarstwie domowym pozostaje wraz z konkubentem W. M. i niepełnoletnim synem. W. M. uzyskuje dochód w wysokości 791 zł netto z tytułu renty.
Rozpoznając wniosek należy stwierdzić, że zasługuje on na uwzględnienie.
Rozpoznając przedmiotowy wniosek o przyznanie prawa pomocy należy wskazać, że w myśl art. 243 § 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 cyt. ustawy prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie m.in. radcy prawnego przysługuje osobie fizycznej, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Oceniając sytuację materialną wnioskodawczyni wzięto pod uwagę, że jest ona osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku (co zostało potwierdzone stosownym zaświadczeniem), nie podsiada oszczędności. Jedyne źródło utrzymania trzyosobowej rodziny stanowi świadczenie rentowe W. M. w wysokości 791 zł netto. Biorąc pod uwagę powyższe, a także aktualny poziom cen i opłat za dobra i usługi utrzymania koniecznego należało uznać, że wnioskodawczyni wykazała, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów związanych z niniejszym postępowaniem. W tym stanie rzeczy nieudzielanie wnioskodawczyni prawa pomocy mogłoby wiązać się z pozbawieniem jej prawa do Sądu.
Z tych względów, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 oraz art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. postanowiono jak w sentencji.