Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ireneusz Dukiel po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Y. T. o wymierzenie grzywny Wojewodzie D. za nieprzekazanie skargi postanawia: I. wymierzyć Wojewodzie D. grzywnę w kwocie 500 (słownie: pięćset) złotych; II. zasądzić od Wojewody D. na rzecz skarżącego kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Y. T. (dalej: strona, wnioskodawca) w dniu 12 sierpnia 2021 r. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z wnioskiem o wymierzenie Wojewodzie D. (dalej: organ) grzywny za nieprzekazanie Sądowi w terminie skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na nią.
Uzasadniając swoje żądanie strona wskazała, że w dniu 27 kwietnia 2021 r. wniosła za pośrednictwem tut. Sądu skargę na bezczynność organu w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy. Skarga ta została przesłana organowi przy piśmie Sądu z dnia 12 maja 2021 r., sygn. akt III DK/Wr 127/21. Mimo upływu 30 dni organ nie przekazał Sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na nią, co uniemożliwia rozpoznanie sprawy.
W związku z powyższym strona wniosła o wymierzenie organowi grzywny w wysokości 5000 złotych.
Zarządzeniami z dnia 25 listopada 2021 r. oraz z dnia 3 stycznia 2022 r. organ został wezwany do ustosunkowania się względem złożonego wniosku o wymierzenie grzywny w terminie 7 dni. Do dnia wydania niniejszego orzeczenia nie zajął on jednak żadnego stanowiska w niniejszej sprawie.
Jak wynika z systemów teleinformatycznych tut. Sądu, do dnia 26 stycznia 2022 r. nie odnotowano wpływu przedmiotowej skargi strony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 55 § 1 zd. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej u.p.p.s.a.), w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6.
Przesłanką obligatoryjną do zastosowania grzywny jest więc uchybienie przez organ obowiązkom wynikającym z art. 54 § 2 u.p.p.s.a. Stosownie do jego treści organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi, przekazuje ją wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę, w postaci papierowej lub elektronicznej, w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia.
Z treści wniosku i załączonych do niego dokumentów, a także z akt sprawy o sygnaturze III DK/Wr 127/21 wynika, że skarga dotycząca zarzucanej bezczynności w zakresie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy została doręczona organowi w dniu 14 maja 2021 r. Zatem trzydziestodniowy termin na przekazanie jej do sądu administracyjnego - z uwzględnieniem dyspozycji art. 83 § 2 u.p.p.s.a. - upływał z dniem 14 czerwca 2021 r. We wskazanym terminie organ nie przekazał jednak wniesionej skargi. Nie uczynił on tego również do chwili obecnej.
Z tych powodów należało wymierzyć organowi grzywnę w kwocie 500 złotych. Na jej wysokość miał wpływ ponad półroczny okres zwłoki oraz fakt, że do chwili obecnej organ nie uczynił zadość nałożonym na niego obowiązkom. Nie przedstawił również swojego stanowisko w sprawie pomimo dwukrotnie do niego skierowanego wezwania.
Mając na uwadze powyższe okoliczności, prowadzące do wniosku, że żądanie wnioskodawcy okazało się uzasadnione, sąd orzekł jak w punkcie I sentencji niniejszego postanowienia, mając za podstawę art. 55 § 1 w zw. z art. 154 § 6 u.p.p.s.a.
Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zawarte w punkcie II sentencji wynika z art. 200 i art. 205 § 1 w zw. z art. 64 § 3 i art. 210 § 2 u.p.p.s.a. i obejmuje obowiązek zwrotu na rzecz wnioskodawcy kwoty 100 złotych tytułem uiszczonego wpisu sądowego.