Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: przewodniczący sędzia Małgorzata Stahl po rozpatrzeniu w dniu 11 stycznia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ryszarda K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 29 kwietnia 2004 r., sygn. akt 3/II SA/Gd 2493/01 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi Ryszarda K. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w B. z dnia 4 lipca 2001 r., (...) w przedmiocie zwolnienia ze służby p o s t a n a w i a odrzucić skargę kasacyjną.
W dniu 25 lipca 2001 r. Ryszard K. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Gdańsku skargę na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w B. z dnia 4 lipca 2001 r., (...), utrzymującą w mocy rozkaz personalny Komendanta Miejskiej Policji w T. z dnia 28 maja 2001 r., (...), przedmiocie zwolnienia ze służby. W swojej skardze Ryszard K. nie zgłaszał wątpliwości odnoszących się do podstaw zwolnienia go ze służby, lecz nie zgadzał się z kwotą bazową do naliczenia emerytury, odprawy emerytalnej i ekwiwalentu za niewykorzystany urlop. Organ II instancji wniósł o oddalenie skargi. Podtrzymał argumentację swojej decyzji, iż wypłata świadczeń następuje na podstawie naliczenia z podstawy stanowiącej uposażenie policjanta w dniu zwolnienia, ale w stosunku do skarżącego uposażeniem tym jest uposażenie z dnia zawieszenia w czynnościach służbowych.
Postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2004 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę Ryszarda K., stwierdzając swoją niewłaściwość w tej sprawie. Zdaniem Sądu badanie kwoty bazowej uposażenia należy do kognicji sądu powszechnego. Rozkaz personalny w części dotyczącej podstawy do naliczenia emerytury nie jest decyzją administracyjną. Zdaniem Sądu, weryfikacja decyzji o przyznaniu prawa do emerytury oraz jej wysokości następuje drodze odwołania do sądu okręgowego, zgodnie z odwołaniem się do przepisów Kodeksu postępowania cywilnego w ustawie z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin /t.j. Dz.U. 2004 nr 8 poz. 67/.
Na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, pełnomocnik skarżącego wniósł skargę kasacyjną, w której domaga się uchylenia zaskarżonego postanowienia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu skargi stwierdza, że rozkaz zawierający zapis o wysokości pobieranego uposażenia powoduje, że organ emerytalny jest związany zapisem i według niego dokonuje obliczeń wymiaru emerytury.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wpis od skargi kasacyjnej jest wpisem stałym i zgodnie z par. 3 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 221 poz. 2193/ wynosi połowę wpisu od skargi, nie mniej jednak niż 100 zł. Stosownie do art. 219 ustawy z dnia 30 sierpnia 2004 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, powołanej dalej jako p.p.s.a., opłatę sądową należy uiścić wraz z wniesieniem pisma podlegającego opłacie, ponadto w sposób przewidziany w tym artykule; gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego lub na rachunek bankowy właściwego sądu.
W niniejszej sprawie skarga kasacyjna, podlegająca opłacie stałej, została wniesiona przez adwokata będącego pełnomocnikiem skarżącego. Pełnomocnik uiścił opłatę od niej znakami opłaty sądowej, a więc w sposób niezgodny z przepisem art. 219 p.p.s.a. Natomiast stosownie do art. 221 p.p.s.a. pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeśli pismo podlega opłacie stałej. Dlatego, na podstawie art. 180 w związku z art. 221 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.